Er is geen woord in de gehele game-industrie dat zo polariserend werkt als Rockstar. Love it or hate it, een tussenweg lijkt niet te bestaan. Man-vrouw-relaties, vriendschappen, zakelijke contacten – alles wordt wel een keer uit elkaar gedreven door een Rockstar-game. De ene keer is het te gewelddadig, de andere keer te bloederig of te racistisch, te seksistisch en ga zo maar door. Ook de nieuwste telg uit de Rockstar-studio zorgt een dikke week na de release voor discussies. De discussies gaan vooral over de becijfering. Die varieert van 9,5 (wel erg hoog) tot een 7 (speelde je wel hetzelfde spel?). Bij GameCowboys doen we niet aan cijfers en presenteren hieronder dus The Good, The Bad en The Ugly
The Good
Sfeer, sfeer en nog eens sfeer. Max Payne 3 grijpt je vanaf het eerste moment naar de strot en sleept je al schietend en moordend door de levels heen. Of het nu gaat om het design, de graphics of de soundtrack – alles is tot in de puntjes uitgewerkt. De onheilspelende Braziliaanse muziek zorgt ervoor dat de shoot-outs in de benauwde steegjes van de favelas nog intenser worden. Soms wel een beetje te intens. Het enige wat deze beleving nog realistischer zou maken, is de geur van zweet, bloed, alcohol en kruit.
Max Payne 3 is een masterclass verhaal vertellen in games. Dit zou verplichte kost moeten zijn voor iedere beginnende gameschrijver. Het verhaal kent diverse flashbacks die zo goed uitgewerkt zijn dat ze niet aandoen als verplichte hobbels. Nee, de flashbacks zorgen voor een mooie brug tussen het tweede en derde deel. Zoals verwacht is de game een niet aflatende stroom van geweld, spektakel, rondvliegende kogels en bullet time. Alles volgt elkaar in zo’n hoog tempo op dat de speler meerdere keren naar adem snakt. Met Max Payne 3 heeft Rockstar wederom een pareltje afgeleverd. Dat het pareltje hier en daar wat kleine barstje vertoont, neem je voor lief.
The Bad
Wie het glas als halfvol ziet, noemt Max Payne uitdagend. De ‘halflegers’ houden het echter bij ‘fucking moeilijk’. Medium in Max Payne is hardcore in een gemiddelde andere game. De nieuwe avonturen van Max zijn verre van makkelijk. De belangrijkste factor is dat de zelfopvullende levensbalk ontbreekt. Gezondheid krijg je alleen door een soort aspirines te poppen, die door het level verspreid zijn. Hierdoor word je voorzichtiger en geeft de game je echt het gevoel dat je ieder moment kan sterven (wat ook vaak gebeurt). Doodgaan betekent een groot stuk van de game opnieuw spelen. Dit soort trial & error zorgt voor frustratie en scheldpartijen richting de immer onschuldige televisie en Xbox 360/PS3/pc. Als je na een stuk of vier keer proberen eindelijk een stuk verder bent, heb je wel het gevoel dat je daadwerkelijk iets bereikt hebt.
De AI balanceert tussen vreselijk slecht en uitmuntend. Vijanden vallen aan vanuit de flank (goed) en de AI gestuurde collega’s doen niets (slecht). Ik heb Max Payne op medium uitgespeeld en het is een hele tijd geleden dat ik zoveel keer digitaal ben gestorven. Dit is overigens op een heel makkelijke manier te vermijden. Start de game en kies voor de moeilijkheidsgraad ‘Easy’. Alles is een stuk makkelijker, maar de ervaring wordt er niet minder door.
The Ugly
Het enige wat ik spuuglelijk en bloedirritant vond, waren de onderbelichte flitsen die door de game op je afgevuurd worden. Dit moeten de door alcohol en pillen veroorzaakte high- en afkickverschijnselen van Max voorstellen. Na vier keer had ik het wel gezien. Onnodig en niet echt een welkome aanvulling op de bloedmooie graphics.
Conclusie
Max Payne 3 was een zalige, indrukwekkende en bij vlagen frustrerende ervaring. Ik ben het echter niet helemaal eens met de vele lyrische besprekingen. Max Payne is namelijk niet over de hele linie geslaagd. Het briljante is dat je deze oneffenheden compleet vergeten bent als de aftiteling over het scherm rolt. Dat is een prestatie op zich en laat zien dat Max Payne 3 meer is dan gunplay en chique graphics. De game is het bewijs dat Rockstar de concurrentie mijlenver vooruit is. Laten we in de toekomst hopen op meer van dit soort spelletjes. Games waar verhaal, gameplay, graphics en design samenkomen en samenvloeien in één bijzondere ervaring. Wel graag iets makkelijker a.u.b.
|
Second opinion van Rob Blaauboer: “Het wachten wel waard” De vorige twee Max Paynes heb ik in 2001 en 2003 opgevreten. Maar, zoals het ook geldt voor beleggingen, resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Grafisch zit Max Payne goed in elkaar en gelukkig is de gameplay nog steeds verslavend. Afgelopen weekend startte ik regelmatig even de PS3 op om een uurtje of zo te spelen (en dat is bijzonder, het was tenslotte mooi weer). Maar toch is er wel wat aan te merken. Ook ik ben geen fan van het op hol geslagen beeld met verschoten kleuren (alsof er iemand doorlopend met instagram bezig is). De roos van je geweer of pistool is standaard een klein wit puntje waardoor zeker in het begin het zoeken is waar je nu weer op aan het richten bent. In diverse levels wordt actie afgewisseld met korte filmpjes die aan de ene kant de scènes aan elkaar verbinden maar ook worden gebruikt om de aandacht af te leiden van de laadtijd. Hoofdstuk 3 was voor mijn gevoel meer laden dan spelen. Er is een substantieel reclame budget gebruikt voor de introductie van Max Payne 3. In Nederland werden bij Veronica “programma’s mogelijk gemaakt” dankzij Max Payne. Ook op Times Square in New York hing een enorme reclame van Max Payne. Het is grappig dat de reclame naast de openingskoers van Facebook staat. Wat we nu weten is dat Facebook geen succes is geworden omdat er teveel hype was gecreëerd. Dat doet me denken aan een game over een andere ‘ held’ van vroeger, The Duke (uit Duke Nukem Forever). Na jaren wachten op het laatste deel (Duke Nukem Forever) bleek voor velen het niet aan de verwachtingen te voldoen. Ik vraag me af of het spel niet prima zonder het verhaal van Max af had gekund. De goede en uitgebreide multiplayer opties en de gave manier waarop Rockstar toch de bullet time heeft kunnen integreren in hun deathmatch vind ik erg geslaagd. |
Max Payne 3, ontwikkeld voor XBox 360, PS3 (getest) en PC (per 1 juni) en uitgebracht door Rockstar games op 15 mei 2012
