Ieder jaar rond de start van de Tour de France verschijnt de enige wielrensim Pro Cycling Manager. Een spel voor de niche, met een hechte kleine groep liefhebbers. Jaren geleden speelde ik Pro Cycling Manager 3 met veel plezier, dus was ik heel benieuwd hoe het spel zich heeft ontwikkeld. Een korte introductie is op zijn plaats: In Pro Cycling Manager krijg je in carrieremodus of individuele races de controle over een heel team waarbij je gedurende het verloop van de race de individuele renners opdrachten kunt geven om een zo goed mogelijk resultaat neer te zetten, oftewel als eerste over de meet te komen of in een ronde een zo goed mogelijk klassement te rijden (overall, bergtrui, puntentrui). De koersen die je rijdt komen helemaal overeen met de echte wielerwedstrijden, dus rij je rond in de Ronde van Frankrijk of de Giro D’italia, of de mooie klassiekers als de Waalse Pijl, de Ronde van Vlaanderen, maar ook de nationale kampioenschappen zijn aanwezig.
The good
De meeste spelers kiezen waarschijnlijk de carrièremodus. Aan het begin kies je je team (dit zijn de bestaande teams zoals Rabobank, Omega Pharma en Astana, met de huidige renners) en kun je de kalender vullen met de koersen die je wilt rijden. Per koers kan je het profiel van de race bekijken en ook hoeveel premie er te verdienen is. Kies je voor een team met mindere goden (die niet in de hoogste UCI klasse racen) dan heb je een beperktere keuze en kan je via een wildcard toch worden toegelaten tot de koersen der groten. Uiteraard hebben je renners goed materiaal nodig, dus kan je het frame, de wielen en de helmen van de fiets en renners upgraden. Om dit te financieren ontvang je geld van sponsoren en door koerspremies. Per koers kan je kiezen welke renners je op de startlijst wilt zetten (klimgeiten, sprinters, kasseien specialisten, tijdrijders). Al snel is de eerste race op komst en na een kort laadscherm verschijnt het peleton aan de start in beeld.
Een snelle blik in de beknopte handleiding leert je de basis handelingen die je nodig hebt om de renners te ‘bedienen’. Geen zorgen, je hoeft niet eindeloos te ‘button bashen’, de renners rijden vanzelf. Door de juiste iconen te klikken kan je de renners opdrachten geven, zoals het voorin het peleton positioneren (tip: doe dat sowieso), demarreren, water halen , sprint inzetten etc. Dit werkt allemaal lekker simpel, alleen dat maakt het zeker geen eenvoudig spel. Timing is heel belangrijk, net als koersinzicht. Het geeft enorm veel voldoening als je aanval beloond ziet worden met een overwinning. De omgevingen zien er eigenlijk heel mooi uit tijdens de races en de mensen langs en op de weg zorgen wel voor een stukje atmosfeer. De renners worden steeds gedetailleerder, en je hoeft niet eens een hele zware PC te hebben om de sfeer goed te kunnen proeven. De menu’s zijn overigens wel teleurstellend vormgegeven en lijken in al die jaren sinds Pro Cycling Manager 3 niet veel beter te zijn geworden. Maar goed, het gaat uiteindelijk toch om de races zelf.
The bad
Een overwinning binnenhalen is niet zo eenvoudig, tenzij je op ‘easy’ speelt. Het koersverloop bij met name de vlakke koersen en etappes is behoorlijk voorspelbaar, waarbij een klein groepje wegspringt en vrijwel altijd voor het einde wordt ingehaald. Dat leidt dan onvermijdelijk tot een massasprint, waar je als een razende roelie een treintje moet proberen op te zetten voor je sprinter of er snel tussenuit proberen te knijpen. Dit geeft je soms het gevoel dat de rest van de koers er niet toe heeft gedaan en je net zo goed kunt ‘doorspoelen’ naar de finale (waarbij het wel prettig is dat je sommige stukken in de race kunt versnellen). De aanval loont, zoals Maarten Ducrox dat zou zeggen tijdens een touretappe, lijkt hier niet op te gaan. En dat is jammer, want het zou meer variatie in het spel brengen. Gelukkig is dit tijdens de bergetappes wel anders, hoewel slim omgaan met je energie wel raadzaam is, anders sta je op de laatste berg ‘geparkeerd’ en kan je minuten verliezen. Wat ik echt een minder punt vind is de weergave van het parkoers. Het ziet er allemaal leuk uit, maar de verhouding lijkt zoek. Rij je op ruim een minuut voorsprong, dan passen jij en je achtervolgers nog op hetzelfde scherm. Voor mijn gevoel zou het beter zijn de afstanden groter te maken, en de renners iets sneller hierdoorheen te sturen. Ditzelfde manco is storend bij de eindsprint: bij de 5km vlag heb je eigenlijk geen tijd meer om je renners bij te sturen.
Naast de mogelijkheid om zelf de race te rijden en de renners te ‘besturen’, kun je ook kiezen voor een snelle of gedetailleerde simulatie. Dit is met name handig als je net zoals ik niet zo handig bent in het opzetten van een goede massasprint. Je kunt de renners voordat de simulatie begint nog wat strategieën meegeven, zoals het mee proberen te zitten in een aanval of het beschermen van de kopman van je team en het meedoen in een massasprint of tussensprint. Dit leek een aardige verbetering ten opzichte van de versie die ik jaren geleden speelde, maar na een flink aantal testetappes op deze manier te hebben gesimuleerd kreeg ik toch sterk de indruk dat deze strategieën niets opleveren. Toch is het raadzaam om de tijdritten te simuleren, want daar is echt niets aan en de simulatie levert altijd betere resultaten op dan het zelf te doen.
The ugly
In al die jaren is het Cyanide nog steeds niet gelukt om een complete licentielijst te organiseren. Een aantal teams rijdt nog steeds met fictieve namen rond (zoals Radiocash ipv. Radioshack). Dat blijft toch jammer, al is via de actieve kleine community altijd snel een databasepatch beschikbaar met de juiste namen en de meest ‘reëele’ rennersstatistieken. Twee elementen die ik nog niet eerder besprak zijn het baanwielrennen en de online modi. Het baanwielrennen is een nutteloze toevoeging en voelt ook als zodanig. Dat wil zeggen, het lijkt er op dat Cyanide hier weinig aan besteedt heeft en het er als een ‘moetje’ bij heeft gedaan. De bediening voelt geforceerd en leidt slechts tot frustraties.
Nieuw in deze versie van Pro Cycling Manager is de online Armada, een soort Ultimate Team zoals we dat kennen uit FIFA. Je spaart punten door races te rijden, en met die punten koop je pakjes kaarten waar renners en materialen in zitten. De pakjes komen in brons, zilver en goud, en ja je voelt hem al aankomen, je kunt ze ook gewoon kopen. Wil je meedoen in online ranked matches, dan is het eigenlijk een must om de gouden pakjes te kopen, want je bent totaal kansloos als je met je ‘bronzen’ renners (die je cadeau krijgt) een race aanvangt. Tegen de tijd dat je zoveel punten hebt om een gouden pakje te krijgen ben je uren verder, en heb je lijdzaam moeten toezien hoe andere online spelers wel lol hebben. Want op zich is het wel leuk om mee te doen aan online races. Waarom dan toch bij ’the ugly’: omdat het ladder systeem gewoon niet werkt. Je komt als rookie gewoon tegen de top van de wereld te racen. Je bent simpelweg kansloos, tenzij je dus nog eens 15 Euro extra uitgeeft om gouden renners te kopen. En dat past niet in een game die je al betaald hebt.
Conclusie
Ik heb me weer uitstekend vermaakt met Pro Cycling Manager 2012. Het spel is de enige in zijn soort, en weet toch te boeien, ondanks alle tekortkomingen. Het beperkte management gedeelte, de knullige menu’s, het gebrekkige commentaar, de scheve verhoudingen in de online Armada modus, je neemt het allemaal voor lief omdat je graag zelf de afloop van de afgelopen Tour de France wilt kunnen herschrijven. Het spreekt vanzelf dat als je niet van wielrennen houdt, je dit spel maar beter kunt laten liggen. Voor de wielerliefhebbers is dit gewoon een must-have. Overigens heb ik van de mensen uit de superhardcorecommunity begrepen dat als je Pro Cycling Manager 2011 al hebt, de 2012 versie weinig toevoegt…maar goed, die kopen het ondanks dat toch wel. Want dit soort hobby’s doe je niet halfbakken.
Cycling Manager 2012, ontwikkeld door Cyanide voor de Ps3, Xbox 360 en PC (getest) en uitgebracht door Ubisoft op 22 juni 2012
