Ongeveer 1 jaar geleden nodigde Ford België me uit om mee naar Duitsland te gaan om daar een van de grootste Europese vieringen mee te maken van de 50ste verjaardag van de Mustang – foto’s alhier. Ford stelde er met veel trots de nieuwe generatie van de Mustang voor aan het Duitse publiek, lang voor eender wie in Europa met de auto zou kunnen rijden. De meeste onder ons hadden de auto natuurlijk al wel gezien online, maar in het echt blijft toch steeds beter. Het zag er toen alvast goed uit.
Meteen stelde ik ook de vraag wanneer we zelf in de nieuwe Mustang zouden kunnen rijden, een vraag waar ik meteen het antwoord op kreeg dat ik toch nog wel zeker een jaar zou moeten wachten. Spijtig, maar geduld hebben loont altijd. Eerst en vooral werden we uitgenodigd naar Duitsland om daar voor de eerste keer met de verzamelde Europese pers met de verschillende versies van de Mustang te rijden – collega Henk nam daar de honneurs waar.
Tijdens de vakantie was het dan eindelijk zover om ook thuis met de Mustang te rijden. Een gelegenheid waar ik al heel lang naar uitkeek, niet in het minst omdat ik een echte Mustang fan ben en zelf reeds geruime tijd een klassieke coupé van 1965 in de garage heb staan.
Toen we dus finaal de nieuwe Mustang mochten gaan halen voor een weekendje testen was het dan ook niet meer dan normaal dat we daarbij ook een gezamenlijke test deden tussen de oudste en de nieuwste generatie van de Mustang. Allebei voorzien van een 5L V8, maar wel 50 jaar verschil in leeftijd.
Als je ze allebei naast elkaar zet merk je pas echt op hoe hard ze toch nog steeds op elkaar lijken. Soms echt in pure esthetische lijn en soms enkel als knipoog naar het verleden. De nieuwe Mustang is wel degelijk een klassieke Mustang, veel meer misschien nog wel dan sommige edities tussen 1965 en nu – we weten allemaal dat ze bij Ford in de jaren 80 even het noorden kwijt waren. En toch zijn ver verschillen gigantisch groot tussen toen en de editie van 2015. Met de introductie van de onafhankelijke ophanging (iets waar puristen niet wild van waren), de minder hoekige lijnen en zelfs voor voor Europese normen een redelijk nuchter interieur is deze Mustang Europeser dan ook. Het moet dan ook geen verrassing zijn dat Ford voor de eerste keer in zoveel jaar de auto terug officieel invoert in Europe en de rest van de wereld. Een gok, maar een geslaagde gok als je het mij vraagt.
Je mag een Mustang eigenlijk niet vergelijken met een moderne sportauto ā la BMW M3 bijvoorbeeld. Het blijft eerst en vooral een muscle car en die bijven ruw omgaan met de krachtbron in vergelijking met zijn Europese collega’s. Maar wat een plezier dat je daar mee beleeft. En anders dan in het verleden geniet je nu ook van de dagdagelijkse rit naar het werk. Al zal je steeds hoofden doen draaien wanneer je passeert, ook al is het maar tegen 30 km/u in de winkelstraat. Anders dan de typische sportauto is de Mustang eigenaardig genoeg veel exclusiever dan een Porsche 911 ofzo, je zie ze minder en dus vallen ze harder op.
Als je dan nadenkt dat je voor dit alles ‘maar’ 37.000 Euro (Belgie) of 49.600 Euro (Nederland) moet neertellen dan kan je niet anders dan twijfelen denk ik. Ik weet in ieder geval dat het lang geleden is dat ik mijn nog zo geamuseerd heb als dat weekend deze zomer wanneer ik met deze beide V8’s op stap mocht naar een afgelegen stukje militaire landingsbaan om daar te gaan ‘spelen’. Zowel de trip erheen als alle gekheid op de landingsbaan – had ik al gezegd dat de Mustang een burnout optie heeft? – zorgden voor een onvergetelijk weekend.
Ik hoorde van Ford dat ze qua target reeds boven verkoop zaten voor dit jaar en dat verbaast me helemaal niets.
