Dit jaar bestaat Jeep 75 Jaar. Een van de meest iconische merken in de historie van de autowereld. Een merk wat staat voor vrijheid, authenticiteit, avontuur en passie. Jeeps zijn Jeeps, herkenbaar aan die beroemde neus, vaak met de twee ronde koplampen en de verticale openingen, maar meer nog herkenbaar aan de ongekende mogelijkheden in omstandigheden waar je met je auto liever niet in terecht komt. Tenminste als je geen Jeeper bent. Zodra wegen onbegaanbaar worden, door rotsblokken of andere vreemde hindernissen, beginnen Jeep-rijders te glimlachen. Het wordt tijd dat deze bijzondere auto’s laten zien waar zij echt toe in staat zijn.
Wat het merk en de auto’s zo bijzonder maakt is dat alle types in staat zijn offroad hun kunsten te vertonen. Want wie denkt dat alleen de Jeep Wranglers vanwege hun stoere uiterlijk hun spierballen kunnen tonen als de weg niet langer een weg mag worden genoemd? Het geldt ook voor de Renegade, Cherokee en de wagen met ‘de grootste spierballen’ de Grand Cherokee.
Om maar even met de laatste te beginnen: het blijft een bijzonder gevoel als je met deze grote en luxe SUV hard over onverharde wegen rijdt, klimmetjes van 35 procent met rotsblokken neemt en op een schuine helling onder een hoek van bijna 40 procent rustig rijdt – we gaan het niet hebben over wat het doet met je lichaam en je geest – en zeker weet dat de paar duizend kilo wegende SUV niet op z’n zij de helling afrolt. Volgens de breed grijnzende Jeep instructeurs is er niets aan de hand. Tot 43 procent weten ze zeker dat het geen probleem geeft. Je zou ze bijna geloven maar als je ook dit staaltje ‘kijk even waar mijn Cherokee toe in staat is‘ weet je het zeker Jeeps zijn anders. Alleen je geest moet er nog even aan wennen.
Er gebeurt dus wat met je als je met een Jeep gaat rijden. Er zit een soort mystiek verborgen in de auto. Eén ding is zeker, je voelt je anders. De combinatie van de auto, de omstandigheden en het gevoel dat beide elkaar lijken te begrijpen doen iets met je als berijder. Dat begreep ook Mark A. Smith al in 1953 toen hij de eerste Jeep Jamboree Camp organiseerde. Een happening waarbij de Jeepers van toen al over boomstammen en rotsblokken reden om aan anderen hun rijkunsten te kunnen tonen. Nu jaren later is er de JOG wat staat voor Jeep Owners Groep. Een 75.000 tellende vereniging die over de hele wereld actief is en inmiddels ook een vrijwel jaarlijks terugkerend Jeep Camp organiseert met nog steeds hetzelfde doel als in 1953. De passie is gebleven, het avontuur wordt gezocht en het gevoel van vrijheid voert de boventoon. Nu succesvolle events in Italië, Oostenrijk, Frankrijk, Kroatië en Duitsland stond dit jaar wederom Spanje op het programma op een plek die eigenlijk voor iedereen het bezoeken waard is.
Onder aan de voet van de Pyreneeën niet ver van Andorra in een natuur zo zeldzaam mooi dat je denkt dat er haast wel een architect moet zijn geweest, vind je steile en bochtige wegen, offroad tracks en ravijnen zo diep dat je je afvraagt waarom je niet gewoon de doorgaande route kiest. Maar dan is daar je groeiende Jeep gevoel. Ergens voel dat je veilig bent en dat de auto je zekerheid geeft. Wie gewoon op de weg wil rijden, een sterke maag heeft en absoluut een fan is van een adembenemend landschap en wegen van de buitencategorie die je niet snel vergeet moet even op de kaart de L-401 opzoeken gelegen tussen de Coll de Nargó en Sant Llorenq de Morunys. Ik mocht hem rijden achter het stuur van een rode Wrangler in de stromende regen. Plezier voor twee met een adrenaline-kick die zeldzaam is. En altijd dat veilige gevoel waarbij je weet dat je Jeep zorgt voor beide. Het maakt autorijden anders, het verandert de verhouding tussen wat je ooit mooi dacht te vinden aan een auto en de liefde voor merk. Jeep wil duidelijk iets met je doen.
Dat geldt zeker voor Stewart Harding en Andrew McGavin, de eerste een vriendelijke Engelsman uit Kent en de ander een echte Aussie. Beiden verknocht aan het merk Jeep waardoor het hun levensstijl is geworden. Volgens mij noemen we dat lifestyle en deze beide Jeepers zijn ware ambassadeurs voor het 75-jarige merk. Stewart is tevens voorzitter van de Jeep Owners Club in Engeland. Zij zijn er ieder jaar bij. Stewart’s Jeep is een full option oranje Rubicon. Zo’n beetje alles wat je aan de Rubicon kunt laten modificeren is gedaan. Als we instappen en even een ‘laten we eens kijken wat ‘ie kan ritje gaan maken’ merk je aan alles dat dit een Jeep is voor de liefhebber. Deze Jeep lijkt geschikt genoeg om morgen nog mee te doen aan Parijs Dakar. Beide gentle guys hebben 5 dagen eerder zo’n beetje alle onmogelijk lijkende offroad trails in de Pyreneeën genomen. He did a pretty good job, zegt Andrew terwijl hij Stewart aankijkt, maar meer dan waarschijnlijk is de ‘hij’ in deze zin hun Rubicon.
Om het allemaal nog wat leuker te maken tijdens dit Jeep Camp waren daar natuurlijk de ‘classic’ modellen en zat ik voor de eerste keer achter het stuur van een Willy. Het DNA van Jeep. Schrap iedere vorm van denkbaar comfort, vergeet wat je ooit hebt geleerd want rijden met een Willy van bijna 75 jaar oud is anders. De versnellingsbak, hoe hij wordt gestart, hoe hij koppelt, hoe hij remt, je denkt namelijk eerst van niet, en hoe hij stuurt. In het landschap met de bergen in je rug pompt Jeep nog even stiekem wat meer emotie in je lijf. Omdat we er niet genoeg van kunnen krijgen hoppen we daarna snel even over in een prachtige witte Jeep Wagoneer uit de tachtiger jaren. Een auto die misschien wel net als de Willy iconisch is en de voorloper is geweest van wat wij tegenwoordig een SUV noemen.
Jeep wil hebben dat je het merk begrijpt en dat je voelt dat er in 75 jaar heel veel is gebeurd maar dat het bovenal het merk is wat het echte verschil maakt. Als je 2 dagen lang rijdt met zo’n beetje alle modellen en dat ook nog even de Trailcat, een concept car die nog niet op de markt is meepakt, heb je het hele scala wat Jeep heet in 48 uur in je poriën gekregen. Vrijheid, authenticiteit, avontuur en passie, nothing more to say.
Bekijk hier de beelden van Camp Jeep 2016.
