In mijn vorige blog heb ik zo helder mogelijk uitgelegd waarom traditionele financieringsvormen niet meer passen bij wérkelijk innovatieve bedrijven en start-ups. Ze werken vertragend. Bereiken maar een klein percentage van de geïnteresseerden op deze aardbol. En slurpen energie op, die je veel beter aan het te ontwikkelen, innovatieve product kunt besteden.
Precies daarom gebruik ik momenteel veel van mijn energie om voor mijn vernieuwde bedrijf ByeleX, en in het verlengde daarvan voor andere start-ups in Nederland, een volstrekt transparante en geheel legale ICO (Initial Coin Offering) mogelijk te maken.
Want hoe terecht (en hard) mijn oordeel over traditionele financieringsvormen ook is: voor de buitenwereld – die ver van de start-up-wereld afstaat – hebben de traditionele investeerders en zakenbanken in ieder geval een geschiedenis. Weliswaar is dat een historie van vallen en opstaan, van winnen en verliezen, van overmoed en deemoed, en ja, niet zelden van liegen en bedriegen. Maar die geschiedenis is – hoe dan ook – opgetekend. En daarmee een tastbaar uitgangspunt voor toezichthouders, die een correcte, financiële wereld pogen in te richten, met een minimale kans op nóg meer schandalen.
Omdat een ICO iets geheel nieuws is en de neiging heeft ‘onzichtbaar’ te zijn, ingewikkeld voor het grote publiek, zet ik geen streep onder die geschiedenis, maar probeer ik de opgebouwde wijsheid die in megadikke wetboeken is terug te vinden, te vertalen naar de digitale praktijk van 2017. Ik ben pas tevreden als ik alle maatschappelijke principes en beginselen die in onze financiële wetgeving zijn vastgelegd (eerlijkheid, openheid, evenredigheid) in een modern jasje kan steken. En geschikt kan maken voor een ICO.
Want juist een ICO moet, als nieuw verschijnsel, boven elke twijfel verheven zijn. En verdedigbaar tegenover kritische persvragen. Vandaar mijn intensieve samenwerking met de AFM, de Kamer van Koophandel, de advocatuur en het notariaat.
Tot slot, een kijkje in de keuken…
Eén van de softwareproblemen waar we als Byelex nu keihard aan werken, is het mogelijk maken van een digitale aandeelhoudersvergadering. Waarbij we aandeelhouders op afstand waterdicht kunnen identificeren en, naar rato van hun aantal cryptografische tokens (het digitale equivalent van aandelen), stemrecht kunnen geven. Ik ga niet zeggen dat dit makkelijk is. Maar elk stap die we dichterbij de oplossing komen (en we hébben al flink wat stappen gezet), geeft me een onvervangbare kick.
Toegegeven… Of het Nederland gaat lukken als eerste een volledig digitale beursvloer te openen voor innovatieve bedrijven start-ups, blijft de vraag.
Maar het niet met al je vezels proberen, is voor mij de grotere nederlaag.
[Afbeelding © patpitchaya – Adobe Stock]
