In 2011 kwam Rage uit. Een spel dat op zich wel goed ontvangen werd, maar toch wat kritiek kreeg op het ontbreken van een goede verhaallijn en repetitief werd. Het heeft dan ook even geduurd voor dat ID Software met een tweede deel zou komen.
Rage 2 is deze week uitgekomen en aan mij de taak om te kijken of ze een beetje naar de kritieken van de gamers geluisterd hebben. In diverse interviews was al te lezen dat ID Software uiteindelijk toch niet van het originele Rage de game hadden gemaakt die ze voor ogen hadden. Waar dat precies aan ligt houden we even in het midden, maar dat ze nu met Rage 2 een game wilde neerzetten die aan hun standaarden voldeed was duidelijk toen ze Avalanche studios benaderde om de grote open spelwereld te creëren zodat ID Software zich kon richten op de mechanics en gameplay. Niet raar op zich natuurlijk, want ID Software staat bekend om dat ze wel weten hoe ze een degelijke shooter moeten bouwen en op hun mechanics kun je vaak geen kritiek uiten. Avalanche kennen we bijvoorbeeld van de open werelden van Just Cause, dus ook die heeft best een redelijke staat van dienst. Samen zouden ze van Rage 2 dus een spektakelstuk moeten maken. Maar is dat ook gelukt?
Mwah…het lijkt erop alsof ze wederom in dezelfde valkuilen zijn gestapt en toch niet zo goed naar de kritieken hebben geluisterd. Het overkoepelende verhaal bijvoorbeeld is wederom bijzonder mager en heel erg kort. Je kunt er doorheen gaan in een goede 10 tot 15 uur. In de basis komt het erop neer dat de grote vijand, the Authority, weer zijn teruggekeerd. Alle bestaande Rangers vallen aan, maar worden uiteraard afgeslacht. Jij als enige overlevende Ranger-in-opleiding neemt de uitrusting van je leidinggevende over en moet helemaal alleen de strijd met the Authority aangaan…. en winnen natuurlijk. Ja, dat is een beetje het verhaal in een notendop. Dit lukt natuurlijk niet zomaar dus moet je eerst op zoek naar een drietal personages, Dr. Kvasir, Loosum Hagr en John Marshall, die we kennen uit rage 1, die kennis hebben van een project genaamd Dagger. Dit zou een speciaal wapen zijn waarmee je the Authority eens en voor altijd zou kunnen uitschakelen. Deze personages helpen je niet zomaar natuurlijk, dus moet je eerst wat missies voor ze uitvoeren voordat je voldoende reputatie bij hen hebt opgebouwd.
Hier begint het direct een beetje als “fetch-quests” aan te voelen helaas. Als je dan eenmaal voldoende reputatie hebt opgebouwd krijg je alle onderdelen voor project Dagger en kun je de grote eindbaas General Cross te lijf gaan. Ja echt waar, het verhaal is zo simpel recht-toe-recht-aan als dit, wat echt heel jammer is, want de inhoud qua karakters in het verhaal had zoveel meer potentie dan wat er nu mee gedaan wordt.
De wereld is verder wel echt tot aan het randje gevult met sidequests, opdrachten en verborgen gebouwen (Arcs) dat er buiten het verhaal om gelukkig nog voldoende te doen is. Dit is echter niet waar ik een game voor koop. De zijmissies moeten een aanvulling op het geheel zijn in plaats van de main attraction van een game in mijn ogen. Het voelt nu echt aan dat als je door de main story heen bent je enkel nog maar losse flarden kunt spelen in plaats van dat je organisch door sidequests heengeleid wordt naargelang je verder komt in een verhaallijn.
Begrijp me niet verkeerd, je kunt je echt uren vermaken in de open wereld, ook al doe je niks met het verhaal. Dat is misschien nog wel het rare dat je dus eigenlijk wellicht meer voldoening haalt uit de open wereld missies dan de hoofdverhaallijn.
Je krijgt in de game diverse vaardigheden en wapens tot je beschikking die enkel door Rangers gebruikt kunnen worden. Je kunt deze vinden in Arks die je door de hele wereld heen kunt vinden. Deze vaardigheden heten in Rage 2 Nanotrites en geven je flinke upgrades. Zo kun je diverse sterke melee aanvallen uitvoeren of krijg je de beschikking tot een double jump welke je weer naar andere verborgen gebieden kan leiden. Ook vind je er diverse toffe wapens met speciale krachten zoals bijvoorbeeld een pistool met incendiary ammo. Als je vijanden met deze kogels raakt kun je door op de secundairy fire knop te drukken de kogels ook nog eens laten ontploffen zodat je vijanden in brand vliegen voor dubbele schade. Als je dus snel over extra vuurkracht wilt beschikken is het wijs zoveel als mogelijk de wereld af te snuffelen op zoek naar deze Arks. Het geeft je net dat beetje extra’s in de gevechten om vijanden snel om te leggen.
Zelf merkte ik op dat ik toch liever gebruik maakte van mijn wapens dan van de Nanotrites. Ze zijn wel tof, maar je merkt toch dat je een ID software game aan het spelen bent en die jongens weten gewoon hoe ze goede wapens moeten bouwen in games en het voelt heerlijk aan om met het diverse arsenaal aan de slag te gaan. Gaandeweg je vijanden neerknalt vult ook de Overdrive meter. Heel handig om deze te activeren als je tegen een grote groep vecht, want deze kracht geeft je extra damage op vijanden en minder schade aan jezelf voor een bepaalde tijd van ongeveer 10 seconden. Doormiddel van upgrades kun je deze duur wel nog wat oprekken en kun je ook je wapens nog extra opties geven.
Wel vond ik dat je door de extra opties op je wapens wel al snel in een soort voordeelpositie komt. Het spel is namelijk op de standaard setting veel te makkelijk. De vijanden worden wel groter en sterker,maar nooit wordt het een echte uitdaging. Dit wordt mede veroorzaakt door het feit dat veel van de (sub)bazen meerdere keren herhaald worden in het spel en je constant dezelfde tactiek kunt toepassen. Ook dit is echt een gemiste kans, want ID software weet echt wel hoe ze toffe monsters moeten bouwen, maar blijkbaar ontbrak het aan enige vorm van inspiratie voor de bazen of iets dergelijks? Ook in de normale wereld worden de vijanden echt wel gerecycled, maar voor baasgevechten mag dit echt niet vind ik.
De wereld op zich is wel echt tof ontworpen. Je hebt diverse gebieden die variëren van woestijn, drassige moerassen tot bosrijke zones. Wel vind je niet in elk gebied evenveel sidequests of andere zaken om te doen, wat wel jammer is, want nu hang je voornamelijk rond in de wat saaiere gebieden van de game die wel vol met quests zitten. Mogelijkerwijs komen deze gebieden wat meer tot leven in komende DLC, maar dat is wel jammer, want het had meer diversiteit aan de game gegeven als hier meer balans in zat. Grafisch is de game wel dik in orde. Ik heb de game op de PC in 4K gespeeld en dan ziet het er echt wel heel strak uit. Wel kent de game hier en daar nog wat bugs en dan voornamelijk tijdens de interactie met NPC’s. Soms duurt het even voordat je een karakter in een missie kunt aanspreken en soms komt de interactie helemaal niet tot stand. Als je de game dan opnieuw opstart werkt het plots wel. Verder zitten er in dit soort grote open werelden natuurlijk altijd wel wat glitches, maar niets gamebrekend gelukkig.
Rage 2 is wederom een spel geworden wat veel potentie heeft, maar wat de beloftes toch net weer niet helemaal weet waar te maken. Het verhaal voelt afgeraffeld, wat weer gecompenseerd wordt door massa’s sidequests in een grote open wereld. De gameplay zit solide in elkaar en je kunt je er absoluut mee vermaken. Toch voelt het aan alsof er meer in had gezeten en dat is dus wederom een gemiste kans. Misschien een leerpunt voor Rage 3?
