Toen het coronavirus zoals we dat inmiddels erg goed kennen voor het eerst werd ‘gezien’, was dat vooral duidelijk omdat in de Chinese provincie Wuhan ineens veel mensen ziek werden. Maar wist je dat er door biologisch detectivewerk ook kan worden gevonden wie een virus heeft gemaakt, als het tenminste gaat om een gemaakt virus? Zo werkt dat.
Het wordt wel eens gezegd over het coronavirus: dat is niet natuurlijk afkomstig van een vleermuis, maar is door een mens in elkaar gezet en daar in Wuhan het eerst verspreid. Als dat zo is, dan moet dit in principe door een biologisch detective kunnen worden opgespoord. Sowieso moet er meer aandacht komen voor biotechnische manipulatie, aangezien dat misschien niet het geval is bij het coronavirus, maar wel een serieuze dreiging is in de toekomst.
Het ‘voordeel’ aan een door mensen in elkaar gezet virus is dat er meestal in het virus is wel is terug te vinden dat er biotechniek aan te pas kwam. Er zijn patronen te zien in het DNA van een gemanipuleerd organisme, dus dat geldt ook voor een virus. Je ziet dat er allerlei ontwerpbeslissingen zijn gemaakt die in de synthetische biologie passen. Het zijn eigenlijk een soort vingerafdrukken, of tenminste: dat kunnen het zijn. Als je kunt zien dat het is gemaakt, dan moet ook traceerbaar zijn door wie.
Je kunt bijvoorbeeld kijken welke hulpmiddelen laboratoria gebruiken om naar een gemanipuleerde sequentie te kijken. De technologie is al bijna binnen ons bereik, maar bio-detectivewerk is nog vrij nieuw, waardoor hierin nog grote stappen moeten worden gemaakt. In ieder geval zal er nog meer duidelijk moeten worden gemaakt wat er in laboratoria gebeurd: wat wordt hier precies onderzocht of ontwikkeld? Als mensen weten welke enzymen en andere middelen er in een lab aanwezig zijn, dan is eerder op te sporen waar een virus vandaan komt. Bovendien blijken die enzymen die je gebruikt om DNA te manipuleren uniek te zijn zodra je ermee aan de slag gaat.
Het zou echter vooral de training van de onderzoeker zijn waardoor herleid kan worden wie een virus heeft gemaakt. Als je met machine-learning algoritmes werkt, dan kun je uiteindelijk onderscheiden wie iets heeft gemaakt op basis van de verschillende training en materialen. Er zijn hier al tests mee uitgevoerd en die zijn voor 82 procent accuraat in wie de maker van een virus is. Kortom, ook hier biedt technologie zeker op een waardevolle manier hulp.
