Het was waarschijnlijk geen makkelijke keuze voor ESA, want het moest maar liefst 22.500 (!) aanmeldingen doorspitten om uiteindelijk te komen tot een selectie van 17 astronauten. Vijf van de astronauten zijn beroepsastronauten, 11 zijn een soort reserve-astronauten en er is één astronaut met een beperking. Het klinkt opmerkelijk dat ESA deze persoon apart noemt, maar het is onduidelijk wat de benoeming dan precies betekent voor die persoon, die overigens John McFall heet. Hij is verantwoordelijk voor het bestuderen in hoeverre iemand met een beperking astronaut kan zijn. Een lastige kluif: een beperking kan immers in veel vormen komen. John is door een motorongeluk een been verloren.
Hoe dan ook, onder die 17 mensen dus geen Nederlanders, maar wel een Belg. Dit zijn de geluksvogels: Sophie Adenot (Frankrijk), Pablo Álvarez Fernández (Spanje), Rosemary Coogan (VK), Raphaël Liégeois (België) en Marco Sieber (Zwitserland) zijn de beroepsastronauten. De mensen van het ‘Astronaut Reserve’ zijn Meganne Christian (VK), Anthea Comellini (Italië), Sara Garcia Alonso (Spanje), Andrea Patassa (Italië), Carmen Possnig (Oostenrijk), Arnoud Prost (Frankrijk), Amelie Schoenenwald (Duitsland), Aleš Svoboda (Tsjechië), Slawosz Uznański (Polen), Marcus Wandt (Zweden) en Nicola Winter (Duitsland). Nu is het natuurlijk jammer dat er niet uit meer landen een astronaut is gekozen, maar ESA is natuurlijk op zoek naar de perfecte combinatie aan vaardigheden.
Het is voor het eerst in 13 jaar dat er nieuwe Europese astronauten zijn geselecteerd. Het is niet dat we het vanuit Nederland niet hebben geprobeerd: er waren 300 vrouwen en 698 mannen die zich aanmeldden, plus 13 mannen die wel parastronaut wilden worden. 20 mannen en 17 vrouwen kwamen heel ver, maar niet ver genoeg. Je wordt ook niet zomaar astronaut. Zo maak je als MBO’er of HBO’er niet eens kans op een plekje in de selectie. ESA wil dat kandidaten minimaal een masterdiploma hebben en dat moet ook nog in natuurwetenschappen, engineering, computerwetenschappen, wiskunde of geneeskunde zijn. Je moet ook nog vloeiend Engels spreken, flexibel zijn, gezond en drie jaar ervaring hebben in een van die werkvelden waarin een Masterdiploma moet zijn behaald. Je moet bovendien niet raar opkijken als je mee moet doen aan experimenten, lang in het buitenland moet verblijven en daarnaast moet je zeer stressbestendig zijn.
Hoewel het erg jammer is dat de ruimtevaart op deze manier niet inclusiever kan zijn, zijn veel van deze eisen heel logisch. Als je ruimtevaartuig problemen vertoonT, dan moet je niet zo gestresst raken dat je niet meer kunt nadenken: je moet weten wat te doen. Op die basis is het ook goed om veel skills te hebben in bepaalde werkvelden, zodat je medische hulp kunt verlenen of iets aan boord kunt fixen. De geselecteerde astronauten gaan nu flink in training: welke missie ze zullen bemannen is nog onbekend, maar het zal ongetwijfeld niet al te lang op zich laten wachten. We zijn als wereld weer veel meer met space bezig, zeker nu NASA zijn ruimtemissies doet en Elon Musk nog steeds een oogje heeft op Mars.
In dat opzicht hoeft het ook niet per se zo te zijn dat er echt voorlopig geen Nederlandse astronauten de ruimte in gaan: je kunt je natuurlijk altijd nog laten rekruteren door bijvoorbeeld SpaceX of een ander privaat bedrijf dat ook ruimtereizen aanbiedt. Of gewoon een kaartje kopen als je rijk genoeg bent. Toch is dat natuurlijk niet helemaal hetzelfde. We wensen de heren en dames die ESA heeft geselecteerd veel succes en we hopen dat ze snel een mooie ruimtereis zullen maken, waarvan ook wij de vruchten kunnen meeplukken.
