Het OSIRIS-REx-monster van NASA heeft de aarde goed bereikt en NASA heeft hem nu geopend. Het is nog veel te vroeg om al antwoorden te krijgen op de levensvragen die we hier op aarde hebben, maar bij een openbare opening en mini-analyse van het materiaal is al veel duidelijk geworden: dit is heel bijzonder.
Het monster van OSIRIS REx is afkomstig van de asteroïde Bennu en biedt een schat aan informatie over de eerste dagen van ons zonnestelsel. Dat maakt het ook zo’n spannende vondst. Deze capsule met steen heeft mogelijk antwoorden op vragen over het ontstaan van aarde. De vragen zijn nog niet beantwoord, daarvoor is het nog veel te vroeg, maar NASA heeft wel in het openbaar op YouTube laten zien wat de vroege bevindingen zijn. Of eigenlijk: wat er nou zo ongeveer zo speciaal is aan die hoop steen.
In de asteroïde, die meer dan 100 miljoen kilometer bij ons vandaan is en waarvan de missie 7 jaar in beslag nam, zitten mineralen en andere interessante, wetenschappelijke bronnen. Het donkere, kool-achtige gesteente toont inderdaad water in klei-achtig materiaal, naast organische moleculen en koolstof. Dit is precies wat NASA wilde vinden, want dit is ook het materiaal dat ervoor heeft gezorgd dat onze planeet is gevormd. “Dit gaat ons helpen vaststellen hoe leven is ontstaan,” stelt NASA-topman Nelson. Dat klei is vooral interessant, want NASA denkt dat dat is hoe water op de aarde is gekomen: verpakt in klei. Waarschijnlijk geldt hetzelfde voor Mars en Venus, die ook allebei ooit water bevatten.
Het sample bevat ook zwavel, wat aminozuren gebruiken om onze cellen structuur te geven. En ook is er magnetiet aanwezig, wat waarschijnlijk belangrijk is voor organische evolutie. Houd je zo’n stukje steen trouwens onder een ultraviolet licht, dan zie je plotseling blauwe kleuren en witte vlekken: dat betekent dat het monster barst van de organische materialen. Kippenvelmomentje, toch?
NASA noemde de missie tijdens de onthulling een perfecte missie. Zo landde het monster inderdaad twee weken geleden veilig op aarde, precies op de plek in Utah die NASA voor ogen had. Maar helemaal feilloos was deze missie zeker niet. De robotische arm die werd gebruikt om materiaal te pakken te krijgen, had in eerste instantie zoveel verzameld dat het erop leek dat het allemaal weg zou lekken in de oneindige ruimte. Gelukkig stopte het lek na een half uurtje en is er gezorgd voor een reis naar huis met iets minder hobbels en bobbels dan in eerste instantie het plan was.
NASA heeft nu slechts een klein deel van het sample geopenbaard: de buis waar het sample inzit is nog niet eens helemaal geopend. Het gaat stukje voor stukje en over een half jaar kunnen wetenschappers studievoorstellen insturen om mogelijk wat materiaal ervan te krijgen. Die wetenschappers krijgen dan twee jaar de tijd om hun bevindingen te doen.
Ook gaat er een deel in een vitrine van het Smithsonian museum, het Space Center in Houston en de Universiteit van Arizona. Een deel van het monster wordt opgeslagen om in de toekomst te bekijken met technologie die nu nog niet bestaat. Deze eerste openbaring was dus echt het begin, maar wel, om toch maar met de woorden van NASA te spreken: een perfect begin.
