Hij is een natuurwonder. Luke Littler, een zestienjarige jongen die de hele dartwereld in zijn eentje op z’n kop zet. Het jochie stuurt de ene na de andere wereldkampioen naar huis. Dag Barney, de man met 4 wereldtitels, de Hagenaar die de dartsport in zijn eentje in Nederland op de kaart heeft gezet. Met prima spel afgeserveerd en naar huis gestuurd. Ook Rob Cross, ex-wereldkampioen, lukt het niet om zijn ‘double’ te gooien op momenten dat het moet om te breken en verliest heel eerlijk ook kansloos.
De machine van Littler draait door. Hij enige wat hem rest is de wereldkampioen te worden. Dat moet, anders klopt het sprookje niet en wordt hij opgegeten door de grote boze wolf, Luke Humphries die stiekem minstens net zo overtuigend in de finale staat.
Niets aan Luke Littler klopt. Hij is pas 16 jaar, heeft een baard, heeft beginnende inhammen in zijn haar en het lichaam van 32-jarige cafe-darter. Hij oogt in helemaal niets als een jochie. Dat ie al op z’n vierde jaar als onze Raymond pijltjes stond te gooien, is geen enkel bewijs voor zijn uiterlijk, maar wel waar het talent is begonnen. Geen zoontje van een oud-voetballer die vanaf het moment dat hij kon lopen tegen een bal aan moest schoppen van zijn vader. Met de ijle hoop dat hij nog wat verder zou komen als papa zelf. Soms lukt dat.
Maar over de papa van Luke is geloof ik niet veel bekend. Die doet niet mee want Luke is een hoofdrol op zichzelf. De mindf*ck is dat je een volwassen darter ziet, genadeloos in de doubles en een machine als het aankomt op de one-hundred-and-eighty, 180 punten gooien als een robot. Zodra pijl nummer 1 het rechthoekige vlakje het dartbord pijnigt volgen nog twee pijlen die exact 1 mm naast de eerste pijl eindigen.
Onderstaande foto is van Luke Littler op 8-jarige leeftijd (don’t take this to serious)
Ervan uitgaande dat Luke geen mindf*ck is, zo te zien bestaat hij echt, is zijn prestatie eigenlijk nog ongelofelijker omdat kleine Luke nog steeds groeit. Dat betekent dat zijn positie t.o.v. het dartboord jaarlijks nog een paar cm verschilt. Tenzij, gezien zijn uiterlijk zou dat kunnen, hij al op z’n 14e was uitgegroeid, de baard kwam en de pijlen steeds strakker in ‘the Bull” kwamen te zitten. Luke is zo bijzonder dat je blijft kijken. Hopelijk wordt hij niet nog beter want dat betekent dat hij tegen Max Verstappen moet gaan gooien. De enige op aarde die net zo onverbiddelijk is. Een nog betere Luke betekent de perfectie. En een kampioen die op voorhand alles wint. De concurrentie moet echt aan Red-Bull vragen pijlen te gaan ontwikkelen want anders wordt het heel eentonig.
Ik heb letterlijk ‘de ballen verstand’ van darten. Barney is onze held, al is hij ingehaald door die andere Nederlander, van Gerwen, die met die kale kop en verstand van keukens. Het maakt totaal niet uit, Raymond blijft de beste, ook al wint hij niet zoveel meer. Het was van Barneveld die ons liet zien dat je blijkbaar drie keer achter elkaar kunt gooien met een pijltje, zo goed dat je de pijltjes exact naast elkaar eindigen. Niet altijd maar wel vaak.
We gaan terug naar Luke Littler. Het moet een robotarm zijn, het kan niet anders, want niet bij Lucky Luke, nee, bij Luke vliegen de pijlen (als de eerste maar in de triple-twintig landt) met een dodelijke precisie op pakweg 2 vierkante mm, keer op keer in het dartboard. Na twee pijlen zoomt de camera in en kijk je vol ongeloof naar het resultaat. Hoe vaak moet je dit hebben geoefend, het is de mindf*ck van die 16-jarige, een wereldwonder die allen nog maar beter kan worden.
De enige die misschien weet hoe dit mogelijk is, heet AI. Het antwoord is al even verbluffend als simpel: Het kan gebeuren dat drie pijlen bij het darten exact naast elkaar eindigen in een tripple. Dit fenomeen staat bekend als “Robin Hood.” Dit gebeurt wanneer een speler een pijl gooit die al in het dartbord vastzit, en de volgende pijl landt precies in de schacht van de eerste pijl.
Dit is vrij zeldzaam en vereist een aanzienlijke mate van precisie. Het kan als indrukwekkend worden beschouwd omdat het aantoont dat de speler in staat is om de pijlen heel nauwkeurig te plaatsen. Het komt echter niet vaak voor, omdat het ook een toevalsfactor heeft.
Hoewel het visueel spectaculair is, heeft de speler er meestal weinig voordeel van. De tweede pijl telt als het aantal punten dat overeenkomt met het gebied waarin deze landt, ongeacht de positie ten opzichte van de eerste pijl. Het is eerder een interessant bijverschijnsel van het darten dan een strategische zet.
Ik geloof er helemaal niets van. Luke is géén toevalsfactor, wat hij wel is weet ik niet precies. Vooralsnog is hij een natuurtalent en nu al de dartsensatie is van de eeuw. Totdat Max ook gaat darten natuurlijk, we blijven Nederlanders.
