Als de overheid het niet doet, dan Google zelf wel. Tenminste, dat lijkt het te hebben gedacht, want het heeft een soort wetboek gemaakt voor robots. Het doel? Zorgen dat kunstmatige intelligentie niet de overhand neemt en ons vermoordt.
Isaac Asimov begon er ooit mee: de Three Laws of Robotics. Die schrijven voor: een robot mag een mens niet pijn doen of toestaan dat een mens wordt pijn gedaan. De tweede wet is: een robot moet de bevelen van een mens uitvoeren, tenzij dit in strijd is met de eerste wet. De derde wet: een robot moet zijn eigen voortbestaan beschermen, zolang dit niet in strijd is met wet 1 of 2.
Google’s wetboek voor robots lijkt er wel een beetje op. Het is ook geen boek te noemen: het zijn drie nieuwe regels waaraan robots moeten voldoen om te zorgen dat ze sneller, veiliger en beter keuzes kunnen maken. Een deel ervan is wel een soort lijst met regels die een robot per se moet kennen, zodat je kunt voorkomen dat de robot terwijl het je afwas moet doen een bord naar je hoofd gooit.
Het heeft allemaal te maken met het data-verzamelsysteem van Google: AutoRT. Het gebruikt een visueel taalmodel en een groot taalmodel en dat grote taalmodel heeft volgens die nieuwe regels een aantal prompts die gebaseerd zijn op veiligheid, en die dus elke robot ter harte moet nemen. Google schrijft: “Hoewel AutoRT een systeem is dat gegevens verzamelt, is het ook een vroege demonstratie van autonome robots voor gebruik in de echte wereld.”
Het beschikt over veiligheidsmechanismen, waarvan er één de LLM-gebaseerde beslisser voorziet van een Robot Constitution – een set veiligheidsgerichte aanwijzingen waar hij zich aan moet houden bij het selecteren van taken voor de robots. “Deze regels zijn deels geïnspireerd op de Drie Wetten van Robotica van Isaac Asimov – in de eerste plaats dat een robot “geen mensen mag verwonden”. Andere veiligheidsregels schrijven voor dat een robot geen taken mag uitvoeren waarbij mensen, dieren, scherpe voorwerpen of elektrische apparaten betrokken zijn.”
Ook zijn er fysieke regels. Als een robot voelt dat er veel kracht wordt gezet op zijn gewrichten, het automatisch moet stoppen. Ook moet er een fysieke noodknop voor mensen zijn om de robot uit te schakelen. Dat heeft alles te maken met de AutoRT-robots van Google: daarvan zijn er nu 53 te vinden in de verschillende kantoorgebouwen van Google. Ze hebben allemaal 77.000 taken moeten doen om te kijken of ze goed functioneren. De ene robot wordt door een mens bediend, de ander autonoom of op basis van een script. ‘Doe de snack op het dienblad’ bijvoorbeeld, is handig voor de robots die in de kantine werken.
Of Google helemaal bedoeld dat deze regels voor alle robots op de wereld moeten gelden is onduidelijk, maar het kan wel als een goede leidraad gelden. De drie principes van Asimov zijn nog steeds het allerbeste, maar het kan zeker geen kwaad om ze uit te breiden met iets meer regels. Het zou nog steeds goed zijn als dit werd gedragen door bijvoorbeeld de EU, maar die heeft nu eenmaal vaak wat meer tijd nodig om wet- en regelgeving te maken.
