14.09.2024
Entertainment

Wat wil Uglies op Netflix nou eigenlijk zeggen?

By: Laura Jenny

BlogEntertainment

Op Netflix kun je sinds gisteren de film Uglies bekijken, waarin we de avonturen van Tally volgen in een wereld waarin iedereen op zijn zestiende plastische chirurgie krijgt om er mooi uit te zien, met als doel dat niemand gediscrimineerd wordt om zijn uiterlijk. Vreemd en problematisch op zich, maar daar is wel wat tofs mee te doen. Netflix verzaakt echter.

Plastische chirurgie: liever nie

Sommige boodschappen in deze film zijn heel duidelijk: de manier waarop we tegenwoordig toestaan dat kinderen van alles aan hun uiterlijk laten veranderen is niet oke. En ook bij volwassenen is mede door Instagram-filters en influencers de fake look juist heel populair. 

Sommige boodschappen in deze film zijn complex op een negatieve manier. In de wereld van Uglies zijn er wel afro’s, maar Laverne Cox’ personage Cable heeft haar haar elke keer gesteild. Was dat nou echt nodig om de opperprettiest te zijn?

Noodzakelijk kwaad of bevrijding?

Sowieso is het ontzettend opmerkelijk te noemen dat Laverne Cox aan deze film meewerkt. “Je moet kiezen, ik raad je aan om de operatie te kiezen!” Je zou denken dat een transvrouw misschien niet heel veel goede gevoelens heeft bij al die chirurgie: voor sommige transgenders is het een noodzakelijk kwaad. Aan de andere kant: juist door chirurgie kan ze eruitzien zoals ze bij zichzelf vindt passen, dus kan het ook bevrijdend zijn. Het is maar net hoe je het ziet uiteraard, maar ze zal zich ongetwijfeld wel vreemd hebben gevoeld bij het uitroepen van dat soort pro-operatie-leuzen.

Deze film is niet uit het niets gekomen: het is gebaseerd op een young adult-boekenreeks van Scott Westerfeld, ook genaamd Uglies. Hij schreef het met het doel om ons te leren dat niemand hoeft te veranderen om het gevoel te hebben dat ze erbij horen. Misschien is dat op papier heel overtuigend, maar in deze film is het saai. Je kunt al van mijlenver zien aankomen wat er staat te gebeuren. De grootste verrassing zit misschien wel aan het einde, waardoor je toch nieuwsgierig wordt naar film 2 (of boek 2, als je niet kunt wachten). Verder is dit een film die al snel in de achtergrond verdwijnt, omdat er te weinig is dat boeit. 

Uglies schuurt

Aan de ene kant zal je merken dat er veel schuurt in deze film en misschien was dat regisseur McG’s bedoeling ook, maar of het daarbij nou echt de boodschap overbrengt, dat valt te betwijfelen. Onderaan de streep weet Uglies niet te overtuigen, terwijl er genoeg aanknopingspunten zijn -en een populair boek als bronmateriaal- om er juist iets betekenisvols van te maken dat de ‘plastische chirurgie is ook niet alles’-boodschap overstijgt.

Share this post