Uitgevers en adverteerders kunnen de billen bij elkaar beginnen te knijpen: onderzoekers van Stanford en Princeton University hebben namelijk een ad blocker gemaakt die advertenties herkent zoals wij dat doen: door er naar te kijken.
Die ad blocker is het resultaat van een paper die kijkt naar de altijd escalerende oorlog tussen ad blockers en de websites waar ze op gebruikt worden. Doordat ad blockers naar de code achter een website kijken is er interactie en die wordt weer gebruikt voor die smeekbedes om de ad blockers toch alsjeblieft uit te zetten of in sommige gevallen zelfs de toegang tot de site af te sluiten.
Dat heen er weer tussen de stukjes code zou oneindig kunnen blijven doorgaan, maar de oplossing die in de paper van de onderzoekers wordt voorgelegd gaat het wel heel moeilijk maken. Niet alleen dat, ze hebben ook een proof of concept app gemaakt die je als Google Chrome plugin gewoon al kunt downloaden. Die haalt de advertenties niet weg, maar laat alleen zien dát het advertenties zijn.
Deze ‘perceptual ad blocker’ kijkt alleen maar naar de content van advertenties. Juist doordat adverteerders duidelijke afspraken hebben moeten maken over wat er in of bij een advertentie moet staan (bijvoorbeeld ‘sponsored’) om te voldoen aan de wettelijke norm over misleidende advertenties moet alle informatie die de ad blocker nodig heeft er zijn. Door dan gebruik te maken van een visuele databank, OCR-technieken (tekst in plaatjes ‘lezen’) en kliksimulaties kan de ad blocker zien dat het niet pluis is en de advertentie identificeren.
Ad blockers werken nu vooral met een handmatig gemaakte lijst met url’s waar advertenties vandaan komen en door het herkennen van specifieke code die wijst op een advertentie, maar bijvoorbeeld Facebook heeft dat inmiddels na een mini-oorlogje met Adblocker zo moeilijk gemaakt dat de reguliere ad blockers het verschil tussen een nieuwspost en een gesponsorde post niet meer kunnen zien. Deze heeft daar geen problemen mee.
Bovenop al die nieuwe detectietechnieken is de ad blocker zelf ook nog eens onzichtbaar voor een groot gedeelte van de code op websites die ad blockers kan identificeren. Dat doen ze door simpelweg de browser laten liegen over het feit dat er een ad blocker is.
Het werkt zo: de website in kwestie vraagt aan de browser om te beschrijven wat er allemaal op de pagina staat en als blijkt dat een aantal onderdelen (de advertenties) niet in het lijstje staan dan weet de website dat er een ad blocker in het spel is. Dat verklaart ook waarom websites dat soms zeggen als je niet eens een ad blocker hebt; dan is er iets misgegaan met het inladen van de onderdelen van de site.
Deze nieuwe variant laat de gebruiker de advertenties niet zien, maar laat de browser wel doorgeven dat ze er gewoon staan, waardoor de bescherming niet getriggerd wordt. Allemaal superslim dus, maar de onderzoekers zeggen er wel meteen bij dat ze er niet over uit zijn of dit de manier voorwaarts is. Het feit dat je alle advertenties kunt blokken wil niet zeggen dat iedereen dat dan ook maar moet doen. Hoe dan ook, deze technieken zijn nu bekend en dus is het wachten totdat de ad blocker-oorlog een nieuwe fase in gaat.
[Afbeeldingen © Perceptual Ad Blocker]
