De Honda N-Box is er een, maar ook de Suzuki Every: er zijn heel veel grappige, kleine Japanse auto’s die herkenbaar zijn aan hun doos-achtige look. Kei-cars heten ze ook wel, van kei jidosha (licht voertuig) en ze hebben voor de Japanse auto-industrie veel betekend. Ook op de Amerikaanse autoweg betekenen ze veel (in de jaren 50 werden ze door de Japanse overheid bedacht om de auto-industrie te laten floreren), maar dat is in het heden en bepaald niet positief.
In de Verenigde Staten is een gezinsauto zoals in Nederland eigenlijk al klein. Rijd je in een Tesla Model 3, dan vinden ze dat daar waarschijnlijk een behoorlijk kleine auto. Je ziet op de Amerikaanse wegen pick-ups en andere flinke monster-auto’s en dat is ook een beetje het probleem dat Kei-cars hebben. Ze zijn het tegenovergestelde van praktisch elke Amerikaanse auto. In de ene na de andere Amerikaanse staat worden ze nu zelfs geband.
De kleine, relatief goedkope Japanse ‘bakkies’ kunnen rekenen op extreem hoge importkosten. De Amerikanen zijn daar sowieso geen fan van, importeren. Alleen als de auto ouder dan 25 jaar is, dan mag je hem importeren zonder dat hij aan enige veiligheidsstandaarden of duurzaamheidsregels voldoet. Voor alle jongere auto’s zijn er veel haken en ogen. Het is vervolgens echter aan de staten zelf om te bepalen of de auto’s de weg op mogen.
Kei-cars mogen in meerdere staten slechts 20 mijl van de boerderij rijden. De boerderij ja, want anders mag je helemaal geen Kei-car rijden. Ze zijn ook vaak niet welkom op de snelweg. Als ze al mogen: in Maine, Georgia en New York kun je rijden in een Kei sowieso op je buik schrijven. Niet allemaal om dezelfde reden: soms worden het ‘off-road auto’s’ genoemd en soms wordt er aangegeven dat ze niet aan de veiligheidsregels van het land voldoen. Het schijnt ook best beangstigend te zijn om in een koekblikje te rijden dat kleiner is dan een Fiat 500, terwijl er Hummer-achtige reuzen langs je scheuren. Je wil ook niet zien hoe een crashtest-dummy het er vanaf brengt in een Kei die wordt geraakt door een flinke SUV.
Waar ze in Japan met zijn drukke en vaak smalle steden zo goed van pas komen, daar is het een vreemde eend in de bijt in de VS. En straks waarschijnlijk een zeldzame, want nu bant de staat Massachusetts de autootjes ook. In Nederland mogen ze wel, maar zijn ze niet extreem populair. De auto’s, die niet langer dan 3,4 meter en breder dan 1,48 meter mogen zijn om tot de Kei-familie te behoren, moeten ook in Europa aan strenge veiligheidsregels voldoen. De kreukelzone is ver te zoeken en eigenlijk is wat de Amerikanen nu doen precies wat wij zelf ook doen met deze auto’s. Wil je toch zoiets rijden, dan kun je kijken naar een Daihatsu Cuore of Suzuki Jimny, maar dat zijn eigenlijk al flinke auto’s als je een Kei wil. In ieder geval is er overduidelijk een reden waarom je kleinere varianten niet op de weg ziet in Europa én in de Verenigde Staten.
