Het is goed dat volgende week het populaire The Masked Singer weer van start gaat, want RTL lijkt een beetje de weg kwijt. Spijtig genoeg heeft het na het tegenvallende Alles is Muziek nu weer een programma op de buis gebracht dat simpelweg niet werkt. The Jump is een programma waarvan we denken: dat dit niet ging werken zag je toch in de eerste pitch ervan al?
The Jump is een quiz-programma dat zich afspeelt in een vrij kale studio: het moet een soort brug voorstellen en er zitten allemaal rijen met vakken op die brug. Elke rij is een niveau en hoe hoger je komt, hoe meer vakken er zijn om uit te kiezen. De vakken zijn eigenlijk luiken en op elk luik staat een statement. Bijvoorbeeld dat het Rijksmuseum jaarlijks meer bezoekers heeft dan de Efteling, of dat de bedenker van de Segway is overleden door een Segway-ongeluk. De stellingen zijn leuk: je gaat er op de bank thuis al over twijfelen.
De stellingen hebben ze dus goed aangepakt: het is een leuke mix van onderwerpen, van typisch Nederlands tot juist heel werelds en de stellingen weten te verrassen. Echter gaat het daarna een beetje mis. Het eerste is al dat het niet helemaal duidelijk is wat nou precies de rol is van de presentatrice, Marieke Elsinga. Nu is haar rol natuurlijk quizmaster, maar is het nou de bedoeling dat ze meeleeft met de mensen of juist niet? Of probeert ze toch een beetje kil te zijn zoals Chazia Mourali dat zo iconisch deed in Weekend Miljonairs?
Misschien is het dat kille decor dat haar zo laat overkomen, maar ze lijkt enorm robotisch. Dat is ze op zich helemaal niet van zichzelf, maar het lijkt bijna alsof er een androïde staat die is uitgedost als Marieke. Staat ze nou aan de kant van de deelnemers, is ze nou juist een soort boss lady? Allebei niet echt, en dat maakt haar niet warm en niet koud genoeg. Meh. Wat niet helpt is dat ze ook steeds dezelfde teksten moet opdreunen. Het is totaal niet vermakelijk of interessant om haar elke keer weer naar de zijkant te zien lopen (waarom eigenlijk?) en dan te horen commanderen: ACTIVEER DE LUIKEN. MAKE THE JUMP. Het doet niks: het is niet spannend, het sprankelt niet.. Niks.
Dat wat het programma wat jeu zou moeten geven, dat is natuurlijk dat er een iemand is die de controller is. Die staat aan het hoofd, op basis van een kennisvraag die eerst beantwoord moet worden. Wie die vraag het snelst goed heeft, die is de baas: die mag kiezen of hij of zij andere mensen laat gaan, of zelf gaat. Oh ja, wat we nog niet hebben verteld en wel vrij essentieel is, dat is dat de kandidaten dus de stelling moeten kiezen die waar is en dan op dat luik moeten springen. Het luik kan echter open gaan (namelijk wanneer het onjuist is), en dan verdwijnt iemand en moet de volgende (of de controller zelf, als hij of zij daarvoor kiest).
Het idee is best grappig, maar na een paar mensen die inderdaad door zo’n luik heen vallen realiseer je je dat het niet zo vermakelijk is. Het is niet dat iemand op spectaculaire wijze valt.. En dat maakt het ook nog idioter dat er dan ook nog een herhaling in slow-motion komt. Totaal niet nodig. Hetzelfde geldt overigens voor mensen die het wel bij het rechte eind hebben. Ja, je ziet iemand een soort awkward op een luik springen: sja..
Het probleem van het programma is ook dat de stellingen wel interessant zijn, maar niet echt oproepen tot heel lange discussies of mijmeringen. Als er bijvoorbeeld staat dat er een paardenvlieg naar Beyoncé is genoemd, wat kun je daar dan verder nog over vertellen? Heel soms zijn er wel grappige motivaties te geven, maar eigenlijk ook heel vaak niet. En dat is simpelweg niet zulke leuke televisie. Het enige wat veel kandidaten dan zeggen is: “Ja, ik dacht dat ik dit wel eens gehoord had.” Oke, interessant…
Het is jammer dat The Jump niet zoveel spanning en sensatie met zich meebrengt. Sure, je zit samen op de bank wel even naar elkaar te kijken en zegt toch wel even welke stelling jij zou kiezen, maar de kans dat je een hele aflevering afkijkt met anderen op de bank is klein. Het gaat niet snel, het is niet dynamisch, er hangt niet genoeg vanaf en uiteindelijk helpt die kale bedoening die de studio is er ook niet bij. Een specifiek soort overdreven presentatie had misschien nog iets kunnen redden, maar ik denk dat Marieke zelf ook wel voelt dat dit niet alsnog haar grote solo-presentatiebreak gaat worden. Het tegenovergestelde is eerder waar het naartoe gaat en dat maakt het nog vervelender om naar The Jump te kijken.
