Hij hangt in de abri’s, hij wordt veel bekeken en hij is sinds vandaag over de helft van zijn eerste seizoen: Citadel. De nieuwe serie van Amazon Prime Video kreeg gemengde reviews, maar wordt desondanks toch veel bekeken, mede dankzij dat budget van 300 miljoen dollar en dat concept dat toch altijd tot de verbeelding blijft spreken: mensen wiens geheugen is gewist. En niet zomaar mensen natuurlijk.. We spraken actrice Ashleigh Cummings over haar rollen in deze veelbesproken serie. Rollen, ja.
Het is een serie met een flink budget: wat was voor jou de reden om dit project te gaan doen?
Ik werd gevraagd voor de rol. Ik zou het sowieso hebben gedaan: ik vond het heel ontroerend dat ik in deze wereld werd geïntroduceerd. Ik vond het concept van een globaal universum en de cross-culturele opzet erg interessant (Citadel heeft allemaal lokale varianten die toch samenkomen binnen dat grotere universum, red.). We leven in een geglobaliseerde wereld, dat zou gerepresenteerd moeten zijn op televisie. Bovendien heb ik veel ontzag voor de acteurs waarmee ik werk.
Hoe was de sfeer op de set, zag je de andere acteurs veel?
We schoten deze serie tijdens corona, dus we moesten afstand houden. Tegelijkertijd heeft het me verbaasd hoeveel kameraadschap er was onder de mensen, ondanks die obstakels waarmee we te maken kregen. Het voelde een beetje alsof ik met oude vrienden was.”
Hoe is het om met de Russo-broers te werken?
De Russo’s weten wat ze doen en je kunt veel van ze leren: ik bewonder ze enorm en leer veel van ze.
Waarom wilden ze jou graag voor de rol hebben, denk je?
Ik heb eerder gesproken met de Russo’s, maar we konden het qua agenda’s niet bolwerken. Toen mijn agent met het aanbod kwam heb ik ook een paar keer gevraagd of we konden checken of dit wel klopte. Was dit echt? Ik denk dat ze eerder werk hebben gezien van mij en dat konden waarderen.
Welk personage van alle personages die je speelt lijkt het meest op jouzelf?
Ze zijn allen enorm verschillend, bijna tegenovergesteld zelfs. Ze hebben echter allemaal een bepaalde kwetsbaarheid en een dreiging. Eén was meer vanuit zachtheid en familie, terwijl een ander meer antagonistisch is. Zelf ben ik een stuk gekker. Ik probeerde ook wel wat van die gekke elementen toe te voegen, maar die zijn er hard uitgeknipt, haha, dat vonden ze iets te gek. Ik denk wel dat ik me het meest aangetrokken voel tot Brielle. Ze heeft een bepaalde fijngevoeligheid die als een soort superkracht is voor haar.”
Welk personage vind je het leukst om te spelen?
Ik denk Abby. In eerste instantie wilde ik haar niet per se spelen, want op papier was ze nogal rechttoe-rechtaan. Maar ik heb gevraagd of we haar niet wat meer spunk konden geven, wat meer textuur. Maar ik heb geleerd dat ze tegelijkertijd juist belangrijk is als toonbeeld van stabiliteit. Deze vrouw is door zoveel trauma heengegaan, ze heeft een wereld opgebouwd en een familie die alles is wat ze heeft. Ze is stabiliteit en veiligheid en dat vind ik wel mooi. Zelf ben ik helemaal niet zo georganiseerd.
Je hebt ook in The Goldfinch gespeeld, die wij goed kennen omdat het zich ook in Nederland afspeelt: zie je overeenkomsten tussen eerdere rollen en die van nu?
Ik vond het zo jammer dat ik niet bij die Nederlandse delen was! Maar ik moet zeggen: als ik aan een personage werk, dan ben ik niet bezig met eerdere rollen. Ik duik diep in het achtergrondverhaal van een personage en elk personage opent weer delen van mij waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Maar uiteraard maken al die personages samen me wel tot wie ik nu ben.
Wat is voor jou de grootste uitdaging in het spelen van de personages?
De logistiek was de grootste uitdaging en de chronologie vooral. Elk personage heeft natuurlijk een soort boog waar ze doorheen gaat, en je moet hun verhalen en hoe ze zich gedragen wel goed weten te plaatsen. Welk deel van dit personage wordt op welk moment getoond? Het was echter niet zozeer zwaar, het was erg leuk.
Er waren veel reshoots: hoe voelt het om “hetzelfde” opnieuw te spelen?
Ik was daar niet heel veel bij betrokken. We hebben veel geschoten in Atlanta en daar spendeerde ik veel tijd met Caoilinn Springall, die mijn dochter speelt in de serie. We woonden dichtbij elkaar en we hebben het gewoon heel erg leuk gehad met zijn tweeën. Het is tof om te zien dat zoveel mensen zoveel gaven om deze productie en dat er veelvuldig werd gezorgd dat alle neuzen dezelfde kant op stonden. We hebben ook mogen meekijken in het schrijfproces en dat was zo interessant. Een heel fascinerend proces: bijzonder dat ik daar deel van mag uitmaken.
Als je geheugen echt zou worden gewist en je mocht één favo film of serie onthouden, welke zou het zijn?
Dan ga ik voor Atonement. Het was de eerste film die ik zag als kind en gebaseerd op een boek waar ik gek op was. Ik heb hem inmiddels al jaren niet gekeken, maar het vertegenwoordigt wel veel voor me. Dit is de reden dat ik de filmindustrie in wilde en verhalen wilde vertellen. De acteurs en actrices doen het zo goed. Toen ik mijn sieraden voor vandaag ging uitzoeken kwam ik een oud sieraad tegen met daarin een foto van een van de actrices, en dan een foto van mijzelf en mijn oma aan de andere kant!
Mogelijk komt er een tweede seizoen, kun je een tipje van de sluier oplichten over jouw personages?
Ik weet niets over een aankondiging van een tweede seizoen. En eerlijk gezegd heb ik geen idee wat er staat te gebeuren: ik moet de twee laatste afleveringen van dit seizoen nog zien! Alles verandert zo erg in de montagekamer: dat is echt zijn eigen proces en verandert zoveel aan wat je geschoten hebt. Ik heb heel veel zin om de rest van de serie te kijken!
