“Ze zijn geprogrammeerd om dat helemaal niet te kunnen!” Dat is ongeveer hoe Mother/Android begint. Deze Hulu-film is nu op Netflix te zien en toont waar robots toe in staat zijn en hoe het ons als mens vergaat met die robots in ons leven.
Mother/Android neemt er niet heel uitgebreid de tijd voor om te laten zien hoe hoofdpersonages Georgia (Chloë Grace Moretz) en Sam (Algee Smith) leven voor het allemaal misgaat. Je zou het een zwakte kunnen noemen, maar eigenlijk is het juist een heel sterke keuze van schrijver en regisseur Mattson Tomlin. Immers weten we eigenlijk precies hoe dit koppel leeft: het is namelijk hoe wij ook leven. Het enige verschil is dat zij ook echte robots in hun huis hebben, androïdes, die eruitzien als mensen.
Een goede keuze van Tomlin dus, want we omringen onszelf met steeds meer technologie. Tomlin weet vaker sterk uit de hoek te komen, bijvoorbeeld in zijn werk aan The Batman en Project Power. The Batman moet dit jaar nog verschijnen, maar de verwachtingen zijn hooggespannen. Nog hoger na het zien van Mother/Android, want hoewel het geen film is die hoge ogen gooit, is er veel om van te houden.
Bijvoorbeeld die androïden, die in deze film niet per se alleen als Terminator-achtige, hersenloze robots worden neergezet. Dit is 2022: robots zijn allang niet meer hulpjes die na een blitz ineens moordmachines worden en that’s it. We zijn inmiddels verder dan dat en robots zijn inmiddels dus ook verder dan dat. Het is niet voor niets dat in deze film de vraag wordt gesteld: Zijn de robots verkeerd bezig door ons uit te moorden, of zijn het de mensen geweest? Zij hebben de robots immers gemaakt.
Deze film weet vooral in zijn begin en zijn einde sterk te zijn, want het grootste deel ervan is redelijk verwisselbaar met bijvoorbeeld The Road, 28 Days Later, A Quiet Place en The Book of Eli. Voor iedereen die niet oplet is dit een typische road trip/vlucht in een apocalyptische wereld-film, maar stiekem zijn er veel onderliggende vragen en thema’s. Soms met domme antwoorden, zoals hoe het internet, sushi en schone sokken de dingen zijn die je mist als je in een apocalyps terechtkomt. Soms ook zonder antwoorden, zoals de vraag of de robots een hoger doel hebben.
Je kunt Tomlin dat kwalijk nemen en dat wordt volop gedaan, maar niet elk apocalyptisch robotverhaal moet het per se hetzelfde doen en dat heeft hij goed begrepen. Zeker het einde is enorm verrassend en komt uiteindelijk nog met een interessant politiek statement wat je mogelijk aan het denken zet over de hele invalshoek van deze film.
Helemaal in de week van CES is dit een boeiende film om te kijken. We hebben juist deze week het ene na het andere slimme apparaat voorbij zien komen, maar ook fantastische robots. Het zal niet het nieuwe iRobot worden, de film waaraan steevast wordt gerefereerd als het gaat om robots en ethiek, maar dit is zeker op bepaalde gebieden een fascinerende aanvulling op dit onderwerp. Het weer en de coronamaatregelen lenen zich er perfect voor om deze film dit weekend te kijken. Maar dan dus beter zelf je colaatje pakken dan het aan een robot over te laten.
