Het Marvel Cinematic Universe heeft er weer een verse telg bij: The Marvels. Het is een groepje dames dat samen begint te vechten nadat er een energieshift heeft plaatsgevonden. Helemaal vrijwilliger is het niet en in deze film zien we hoe het Captain Marvel, Monica Rambeau en Ms. Marvel vergaat om de boel weer op orde te krijgen. En daarbij gebeuren dingen waarvan je denkt: “Waar zit ik nu in godsnaam naar te kijken?”
Films waarin je dat gevoel hebt, kunnen eigenlijk maar twee kanten op. Of je haakt af, omdat je vindt dat het echt een paar bruggen te ver gaat, of je besluit er lekker in mee te gaan en van te genieten. Dat laatste moet je zeker doen en dat wordt je ook wel wat makkelijker gemaakt omdat Marvel er al voor heeft gezorgd dat je weet dat je het onverwachte -en vaak bizarre- kunt verwachten. Dat zagen we bijvoorbeeld in Guardians of the Galaxy Vol 3 met die rare planeet waar de vrienden heenreizen om Rocket te kunnen helpen. Daarbij zal je ook echt even een knopje om moeten zetten van: oh ja, dit is Marvel, alles kan.
De drie dames die samen The Marvels heten laten dat dus ook goed zien, maar de bizarre momenten blijven wel beperkt om de film verder ook wat meer een verhaal te laten vertellen. Hoe zit het nu bijvoorbeeld tussen Captain Marvel en Monica Rambeau? Wat gaat een jongedame als Kamala Khan doen nu ze haar superkrachten kan gebruiken voor een groter doel? En hoe gaat ze om met het feit dat ze nu mag vechten met haar grote idool?
Eerlijk is eerlijk, Ms. Marvel kan soms wat irritant worden. Aan het begin is haar verwondering heel schattig, maar op een bepaald moment gaat het een beetje de keel uithangen. Bovendien mist er soms in deze film wat informatie. Waarom besluit ze zo lang zo hyped te doen en waarom verandert dat? Maar ook: waarom vindt haar familie het zo normaal dat het hele huis kapotgaat omdat hun kind een soort buitenaardse battle aan het vechten is? Enerzijds is het verfrissend dat er niet zoveel verwondering is over de superkrachten van kindlief, maar anderzijds is het niet-verbaasd-zijn van de familie, maar ook van The Marvels zelf over hun nieuwe situatie, een beetje vreemd. Het gebeurt maar gewoon en niemand kijkt ergens raar van op.
Deze Captain Marvel-sequel is echter wel een feestje om naar te kijken: er zit een goed ritme in, een fijne combi van actie, emotie en bizarre gebeurtenissen, en het is vooral leuk om te zien hoe Marvel ook dit verhaal weer vrij perfect in het MCU (Marvel Cinematic Universe) weet te vlechten. Het is ook zeker een film waarvoor je ook de vorige moet hebben gezien om er echt optimaal van te kunnen genieten. Zonder kun je het zeker wel volgen, maar het wordt een stuk makkelijker en leuker als je het eerste grote avontuur van het superheldenleven van Carol Danvers hebt gezien.
De grote schurk uit The Marvels is een bijzonder exemplaar: Dar-Benn is wederom een schurk waarmee je kunt meevoelen. In eerste instantie lijkt het een schurk net als alle anderen, net als dat de hele film in eerste instantie veel meer ‘lomp’ comicbook is voordat het iets meer de diepte opzoekt. Ze wordt vertolkt door Zawe Ashton en dat doet ze goed: net als de andere sterren in de film trouwens. Brie Larson doet het fantastisch als altijd, maar ook Teyonah Parris en Iman Vellani zijn zeer geschikt voor hun rollen. Ze weten allemaal heel duidelijk heel verschillende personages neer te zetten, waardoor deze film niet homogeen voelt.
Wel had er wat meer context mogen zijn. Niet alleen qua ‘waarom komt dit personage nu tot deze realisatie?’, maar ook proeft The Marvels simpelweg heel erg naar meer. Je wil weten wat de dames denken, hoe ze zich voelen, en dat blijft toch soms wat oppervlakkig. De film is vrij kort: ruim anderhalf uur, dus er had best ruimte geweest voor net dat beetje meer. Tegelijkertijd is daar waarschijnlijk bewust niet voor gekozen om de fijne timing en het ritme uit de film te beschermen.
Er wordt al veelvuldig geschreven dat de film misschien wel gaat floppen en dat zou een doodzonde zijn. Het is juist tof dat Disney het even een beetje anders aanpakt en voor een zeer female film kiest, die ook nog eens heel lekker weg kijkt. Is dit de film die de hele MCU op zijn kop gaat zetten? Nee, maar dat zijn meer films niet geweest. Het is overduidelijk een film die helpt op te bouwen naar iets, en dat ook nog op een heel charmante en soms crazy manier doet. Misschien gaat het sommigen te ver, maar misschien zijn die het MCU dan sowieso wat ontgroeit (wat kan, het is immers al een flinke collectie aan films en series geworden).
Voor de rest van de mensen: lekker naar de bios gaan voor weer een fijne Marvel-vertelling. The Marvels is een doldwaas avontuur en komt met wat leuke verrassingen die zelfs een zaal vol critici zodanig weet te vermaken dat er af en toe hardop werd gelachen. Is dit de meest essentiële film om te kijken als je het Marvel-universum wil begrijpen? Zeker niet, maar daar is het ook niet voor gemaakt.
Deze film is er vooral weer een die allerlei zaadjes plant voor meer en je meeneemt in het vermaak dat bij Marvel hoort. Dat kun je aanzien voor oppervlakkigheid: deze film smaakt inderdaad op veel gebieden wel naar meer en had ook zeker meer kunnen zijn. Maar je kunt ook proberen geduldig te zijn: dit is nieuw voor Marvel, dit is toch weer een puzzelstukje in het universum en stemt helemaal goed af op het enthousiasme dat zo bij het geliefde MCU past.
