Toen we iPods al jaren hadden, kwam er in 2005 ineens iets heel nieuws naar iTunes: de podcast. Hoewel podcasting al wel werd gedaan in de jaren daarvoor, werd het pas echt groot door iTunes. Toen de iPod uit de tijd begon te raken, werd de podcast daarmee ook wat minder populair. Tot nu: inmiddels luisteren mensen al jaren weer volop naar de opgenomen praatprogramma’s.
Een podcast luisteren, dat kun je overal doen, maar dat doe je waarschijnlijk niet overal. Een Nederlands mailtje tikken terwijl je probeert te luisteren naar iemand die in diezelfde taal een verhaal houdt, dat is best lastig. Maar diezelfde persoon aanhoren terwijl je de was opvouwt, dat is dan weer ideaal. Of in de auto, als je toch in de file staat. Het feit dat er voor iedereen wel een moment te bedenken is om even een podcast te luisteren, dat helpt al enorm bij de populariteit ervan.
Bovendien is er net als bij games en films een enorme keuze aan genres. De een wil meer leren over minimalisme en luistert de zeer langlopende podcast van The Minimalists. Terwijl een ander juist vooral wil worden vermaakt door bijvoorbeeld de podcast van Monica Geuze aan te zetten. Of een podcast echter nou bedoeld is voor vermaak of voor informatie, het betekent wel dat je iets meer moeite moet doen om te luisteren dan bij muziek. Maar, juist weer veel minder moeite dan bij een boek.
Podcasts zitten daar mooi tussenin. Sommigen zijn geabonneerd op wel dertig podcasts. Het heeft ook wel zo zijn voordelen boven bijvoorbeeld radio: je weet beter welke onderwerpen je kunt verwachten en het komt elke week terug, in plaats van elke dag. Hierdoor hoef je er niets van te missen. En juist omdat het niet live is, maar opgenomen, kun je het altijd terugluisteren en gedeelten skippen of juist terugzoeken. Het is in die zin veel comfortabeler dan radio, wat een veel vluchtiger medium is.
En het is bij radio veel minder duidelijk wanneer je iets kunt verwachten en hoe lang dit dan gaat duren. Als je weet dat er een artiest in de uitzending is die je fantastisch vindt, dan kan het zomaar zijn dat je drie uur zit te wachten voor die persoon daadwerkelijk aan bod komt. En is het dan vijf minuten of vijftien? Dat moet je nog maar afwachten. In een podcast wordt vaak van tevoren al duidelijk gemaakt wat je kunt verwachten. Bovendien volgen ze vaak hetzelfde stramien, waardoor je weet wat er ongeveer aan bod komt op welk moment.
Daarnaast worden in podcasts vaak volledige verhalen vertelt. Denk bijvoorbeeld aan de Universiteit van Nederland, waarin telkens een bepaalde prangende vraag wordt gesteld aan het begin, waar een expert dan in een kwartiertje antwoord op geeft. Je weet precies waar je aan toe bent, het verhaal is rond, en tevreden start je waarschijnlijk ogenblikkelijk weer de volgende aflevering op. Of skip je die juist, omdat de vraag waarom wetenschappers in Leiden met een schepnet in de sloot staan je dan weer net niet zo bezighoudt.
Dat is waarschijnlijk de grootste magie van de podcast: je kunt naar iets luisteren dat jou persoonlijk heel erg interesseert. Je voelt je daardoor even deel van een groep. Hoewel een podcast niet specifiek voor jou is opgenomen, kan het wel zodanig aansluiten bij waarmee jij je identificeert, dat je een sterke connectie voelt tot die podcast. En als je weer met anderen deelt dat je die podcast waardeert, laat je dat gedeelte van jezelf ook zien aan de buitenwereld.
