Smartwatches worden steeds beter: ze kunnen niet alleen je hartslag meten, maar zelfs hele filmpjes maken van je hartritme. Het biedt erg interessante inzichten. Tegelijkertijd zijn er ook nog steeds hartslagbanden op de markt: is dat nog wel nodig? Bij welk type hartslaggadget heb je het meest baat als je gaat sporten? We zetten de smartwatch en de hartslagband tegenover elkaar.
Smartwatches hebben veel meer functies dan een hartmeter, naast dat je hem niet speciaal hoeft om te doen voor het sporten: waarschijnlijk draag je hem al. Om die reden gebruiken veel sporters een wearable, in plaats van dat ze kiezen voor een losse hartslagband. Echter zit die hartslagband wel op de plek waar je hart zit én is hij gemaakt voor één functie. Zou dat dan beter zijn?
Wat je waarschijnlijk al verwacht klopt wel: de hartslagband is meer accuraat als het gaat om het bijhouden van de hartslagen. Dat komt omdat smartwatches gebruikmaken van optische hartslagsensoren op een plek die toch vaak erg zweet, erg veel beweegt en waarbij vaak haren of tatoeages in de weg zitten. Het middenrif, waar je de hartslagband omheen doet, heeft dat in de regel minder. Vooral zit er minder hevige beweging in dan in de pols, waardoor er betere metingen kunnen worden verricht.
Bovendien werken hartslagbanden ook anders, waardoor ze effectiever zijn. Ze maken gebruik van elektroden die elektrische signalen opvangen vanuit je hart. De technologie is dus ook heel anders, wat onder andere zijn voordelen heeft als je bijvoorbeeld een zwarte huidskleur hebt: daar hebben wearables vaak meer moeite mee met lezen dan bij een witte huid. Door gebruik te maken van elektroden wordt dat probleem geëlimineerd.
Een smartwatch kan stiekem helemaal geen hartslag meten: het meet eigenlijk alleen het resultaat van de hartslag. Elke keer dat je hart slaat, gaat er zuurstof in je bloed en dat doet je aderen opzwellen. De smartwatch kijkt via groen LED-licht naar die pulseringen in je aderen: je hart komt er dus eigenlijk helemaal niet aan te pas. Dat ‘kijken’ is ook waardoor een zwarte of getatoeëerde huid hierbij vaak problemen geeft, in plaats van de soms bijna doorzichtige, witte huid.
Qua verschillende typen sporten is een hartslagband ook beter. Hij zit niet in de weg op je pols als je oefeningen doet voor je pols (denk aan kettlebell-trainingen, maar soms kunnen ze zelfs bij het planken in de weg zitten). Het klinkt misschien gek, maar omdat hartritmebanden van elektroden gebruik maakt, kunnen ze beter onder water worden gebruikt. Zwemmers zullen bij een wearable merken dat er niet altijd even accuraat wordt gemeten door het chloorwater dat tussendoor komt.
Het beste om te gebruiken is een combinatie van de twee, zeker omdat de smartwatch ook andere zaken kan meten. Het is in sommige gevallen zelfs mogelijk om je hartslagband aan te sluiten op je smartwatch. Wil je echt puur je hartslag meten, dan is de hartslagband nog steeds de beste, meest accurate manier van meten, ongeacht je huidskleur, je tatoeages en meer. Er zijn echter mensen die die band om hun middel wat minder comfortabel vinden, dus probeer eerst uit hoe je dat ervaart, voordat je investeert in een hartslagband. Ze kunnen namelijk best duur zijn: die van Garmin kost rond de 100 euro.
Aan de andere kant heb je daarmee wel heel direct inzicht in je hartslag en dat kun je weer inzetten tijdens het sporten: bijvoorbeeld om in je vetverbrandingszone te blijven, of om jezelf uit te dagen steeds terug naar een rustigere zone te gaan en dan weer naar een hogere: dat is ook hoe topatleten trainen. Dat het goed is om tijdens het sporten inzicht te hebben in de hartslag, dat is zeker, maar hoe specifiek je het wil en wat je verdere omstandigheden en wensen zijn, dat zal bepalen of je kiest voor de hartslagband, de smartwatch of toch een combi.
