Als je denkt aan gadgets voor ouderen, dan denk je hoogstwaarschijnlijk aan een telefoontoestel met grote knoppen als toetsen. Dat was misschien twintig jaar geleden het geval, maar inmiddels vallen steeds meer mensen onder de categorie ‘ouderen’.
Mensen die ook al decennia met een computer werken en die zeker een smartphone in hun bezit hebben. Het is dus niet zozeer dat gadgets nog veel worden gemaakt speciaal voor ouderen, maar dat onze huidige gadgets iets kunnen worden aangepast voor ouderen.
Er zijn niet veel technologische mogelijkheden die toegankelijker zijn dan aanraakschermen, waardoor het helemaal niet meer relevant is om telefoons te maken met grote drukknoppen. Dankzij een touchscreen kun je zelfs bij allerlei functionaliteiten en knoppen uitleg geven, compleet met pijltjes, het inzoomen op een bepaalde functie, enzovoorts.
Alleen daarom is de technologie die we vandaag de dag gebruiken al veel beter geschikt voor ouderen: ook de ouderen die in hun werkjaren niet hebben leren omgaan met een computer.
Juist nu meer generaties ouder worden die later in hun carrière hebben leren omgaan met computers en smartphones (de boomers dus), zijn er ook minder problemen in het techgebruik. Misschien herken je dat bij je eigen ouders: het duurt misschien wel vijf minuten voordat de gemiddelde moeder een WhatsApp-bericht heeft getypt. Maar: wanneer ze eenmaal weten hoe emoji en stickers werken, kun je regelmatig rekenen op een feest van smilies, knuffelende mokken en unicorns. Hoewel dat laatste natuurlijk ook kan liggen aan wie de ontvanger is.
Uiteindelijk redden veel mensen zich wel met de smartphones van nu, en zo niet: dan weten ze steeds vaker zelf Google te vinden om te ontdekken hoe en wat. Het enige lastige aan technologie als smartphones en laptops is dat ze ouderen niet altijd kunnen helpen zich minder eenzaam te voelen.
Stel je een eenzame oudere voor: gelukkig kan de familie wel wat makkelijker reageren op een WhatsApp-bericht dan helemaal fysiek langs te komen. Hierdoor is er in principe binnen veel gezinnen meer contact met de ouderen in de familie. Tegelijkertijd betekent al dat appen ook dat mensen minder snel geneigd zijn om ook de moeite te doen fysiek langs te komen.
Wat in smartphones soms wel wordt gemist, dat is empathie. Een smartphone is natuurlijk uiteindelijk gewoon een robot, die je over het algemeen vrij statisch uitlegt hoe dingen werken. En zoals net aangegeven: hoe leuk het ook is om foto’s te delen via Whatsapp, het werkt ook vaak in de hand dat mensen minder snel in het echt langsgaan. Vandaar dat er in verzorghuizen soms gebruik wordt gemaakt van fysieke robots.
Die kunnen mensen op een wat lievere manier helpen herinneren om hun medicijnen te nemen of te douchen. Wat hierbij helpt is dat zorgrobots vaak ogen hebben, waardoor een oudere zich meer gezien voelt. Juist omdat het een fysieke robot is, voelen ouderen zich minder alleen: je hebt immers ‘iemand’ om tegenaan te praten.
Zorgrobots worden ook heel anders gemaakt dan bijvoorbeeld een Google Assistent. De robot ElliQ bijvoorbeeld, zal niet zeggen: “Wil je muziek luisteren?”. In plaats daarvan wordt er extra nadruk gelegd op het samenzijn door te vragen: “Wil je samen naar muziek luisteren?” Dat sociale gedeelte wordt namelijk wel belangrijker (en moeilijker) wanneer mensen ouder worden.
Het gaat in techgadgets voor ouderen dus helemaal niet zozeer om de technische werking, want daarmee redden ze zich wel. Het gaat juist om de verbinding die soms mist en daarin kan technologie de komende tijd steeds meer betekenen. Al is en blijft menselijk contact natuurlijk het meest belangrijk: menselijk contact dat voorbij een smartphone gaat, welteverstaan.
Fotocredits: Ornaw
