Het is niet altijd rozengeur en kruitdampen in gameland en soms wordt die game waar je zo naar uitkeek een zeperd of op zijn minst verre van wat je er van verwacht had. En omdat teleurstelling ook opgelijst kan worden bij deze mijn vijf grootste teleurstellingen van dit jaar:
5. Duke Nukem Forever
De Duke is eigenlijk een beetje de Chuck Norris van de videogames en toen het bericht 10 jaar geleden naar buiten kwam dat hij waarschijnlijk een re-entree zou gaan maken waren veel fans in hun nopjes. Helaas was de game gedoemd te mislukken. Met een ludieke poging om de game vooral niet serieus te nemen en als een grap te lanceren was het eigenlijk al een beetje gedaan met de franchise. De game heeft nooit uit de jaren 90 kunnen ontsnappen en dat bleek ook wel toen ‘ie uitkwam. Toch zijn er momenten geweest in Duke Nukem Forever dat ik echt in mijn broek heb liggen plassen van het lachen, dus bedankt Duke!
4. Saints Row: The Third
Saints Row is vet, Saints Row is lachen en Saints Row is voor iedereen (boven de 16). Maar bij dit deel ben ik toch een beetje afgekapt op de weg die ingeslagen is. Tuurlijk is er altijd wat te doen in Saints Row en is het altijd lachen, gieren, brullen. Ik snap heel goed dat mensen kunnen genieten van gevechten met hun paarse dildo-knuppel en dat het willen zien van de waanzin een prima motivator kan zijn om een game verder te spelen. Maar voor mij persoonlijk is het nu net over het randje gegaan.
3. Modern Warfare 3
Ik weet dat ik hiermee waarschijnlijk veel MW fans tegen hun schenen ga schoppen maar geloof me: ik slaap er echt niet minder om. Ik lig langer wakker van het feit dat ik niet dezelfde liefde heb gevonden als voor Call of Duty: Black Ops. De single player had een verhaal wat me niet pakte, de multiplayer was niet uitdagend genoeg en de humor in de multiplayer matches was soms ver te zoeken ten opzichte van het vorige deel. Het mag dan wel het verkoopsucces van het jaar zijn geweest, ik weet niet of het de betere game is in de franchise.
2. Brink
Ook weer z’n shooter die eindelijk weer eens iets nieuws probeerde te realiseren maar waar eigenlijk de vraag te laag voor was. Brink probeerde door compleet andere modus, costumization en wapenarsenaal iets nieuws neer te zetten maar eigenlijk vanaf dag één bleek dit niet in de smaak te vallen bij de massa, niet geholpen door een aantal bugs in de matchmaking, wat niet helpt bij een multiplayer-only game. Jammer, want het deed wel een aantal vernieuwende dingen waar veel shooters iets van kunnen leren.
1. Homefront
Een game die met veel tromgeroffel is aangekondigd en zelfs al een sequel had voordat het eerste deel überhaupt was gelanceerd. Ok de graphics waren niet goed, Ok ok het verhaal was ook niet zo sterk als verwacht ennou ja, de wapens waren ook niet zo divers als we in eerste instantie zouden verwachten. Kortom veel verwachtingen, weinig waarmaken en dat is waarom deze franchise al zeer vroeg het eind van de tunnel heeft gezien.
