Gisteren heb ik de aftiteling gehaald van Resident Evil: Operation Raccoon City. Als doorgewinterde digitale zombieslachter en allround Resi-fan moest ik wel een traantje wegpinken. Sinds het tweede deel op die vertrouwde grijze PSX-doos heeft Resident Evil altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad. Een van mijn favoriete game-momenten aller tijden is het moment dat er een aantal Dobermanns door het raam springt, waarna de keffertjes hun tanden in de hoofdrolspeler willen zetten. Kippenvel en een verhoogde hartslag – dat was Resident Evil voor mij. Was.
Ik was van tevoren gewaarschuwd. Operation Raccoon City zou geen echte RE-game zijn, maar een shooter die gebruikmaakt van de bekende settings en figuren. De nadruk lag op pang, pief en poef. En laat ik die nadruk nu (vaak) heel leuk vinden. Vanaf het eerste moment was ik geïntrigeerd. Op papier is RE ORC een topper, maar het is jammer dat er in de uitwerking te veel kansen zijn gemist. Zo had de nadruk meer moeten liggen op de bekende figuren uit het universum, in plaats van het nietszeggende team waar je nu mee speelt.
De grootste gemiste kans is het niet gebruiken van assets. Zo zijn er door de game een wagonlading aan geheimpjes verstopt in de vorm van onder andere cassettebandjes en diskettes. Je krijgt er wat XP-punten voor, maar dat is dan ook alles. Hoe cool was het geweest als hier de Resident Evil-files op hadden gestaan? Files die je na het spelen kon bekijken.
Als Resident Evil: Operation Raccoon City een andere naam had gehad (Zombies With Friends, genre; generieke shooter) was deze best wel te pruimen geweest. Met een naam en geschiedenis als RE verwacht je kwaliteit en intensiteit en dat biedt Raccoon City niet. Als je het spel online speelt, met echte squadmensen, is het (iets) beter. Maar ook dan weet Raccoon City niet de puntjes te raken. Het spel is of kinderlijk makkelijk of onmenselijk moeilijk. Geloof me, één überzombie-eindbaas afmaken balanceert al op het irritante. Twee tegelijkertijd doet je afvragen: waarom? Het herhalende aspect (zombie doden, items verzamelen, dingen zoeken en eindbaas) helpt ook niet echt.
Kortom, Resident Evil: Operation Raccoon City is een generieke shooter geworden met genoeg momenten die de diehard fans plezieren. Aan de andere kant doen de gemiste kansen en het obligate karakter het spel de das om, in ieder geval als je net als ik fan bent. Was. Bent. Ik weet het ook niet meer, ik hoop alleen dat de volgende beter wordt.
