Dat Kinect wel een commercieel succes maar niet de harten van de hardcore heeft kunnen veroveren is intussen al bijna een cliché. Hoewel het nog even afwachten wordt welke versie van de camera die ons de controller maakt we bij de nieuwe Microsoft console gaan krijgen kunnen we wel stellen dat we na het ietwat teleurstellende hoopje games de huidige Kinect afgeschreven mag worden. Want na al die tijd is er nog steeds maar één game die altijd gewerkt heeft: Dance Central. En Dance Central 2. En nu dan Dance Central 3. Maar hoe vaak kun je hetzelfde verhaal vertellen? Ik kan het heel kort houden: Dance Central 3 is weer de beste Kinect game. Mogen we nu alsjeblieft nieuwe hardware?
The Good
Zoals ik al zei is Dance Central nog steeds de koning als het gaat om echt dansen. Nergens worden je moves zo goed bekeken als in Harmonix’ game, al zijn de verbeteringen zo subtiel dat het niet meer echt opvalt. Ook in het menu is de game nog steeds koning: je zou mogen hopen dat Microsoft zelf wat meer kijkt naar hoe je gemakkelijk kunt navigeren met een Kinect, in plaats van het eeuwige en langzame “hou je hand voor dit vierkantje” dat alle andere Kinect games schijnen te moeten gebruiken. De betere integratie van de stemcommando’s is ook meegenomen. Visueel wordt er uit hetzelfde vaatje getapt als de andere twee delen, dus het sprankelt nog steeds, al is het stijltje hierna wel toe aan een update.
De grootste stappen worden echter in de multiplayer gemaakt. Niet alleen kun je meteen aan de slag zonder eerst de ‘leuke’ nummers te moeten vrijspelen, maar is er ook veel meer gedaan met de mogelijkheid die de game biedt om met zijn tweëen tegelijk te dansen. Een goed voorbeeld is de modus waarin je allebei punten krijgt voor welk soort dansen je ook doet, zolang het maar op de maat van het (random) nummer dat dan aan het spelen is, met de twist dat je elkaar kunt pakken door de moves van de tegenspeler na te doen. Als je dus steeds hetzelfde doet kan dat tegen je gebruikt worden met hilarische kat- en muis spelletjes tot gevolg. Aan de andere kant is daar de mogelijkheid om met twee ‘crews’ van twee tegen elkaar spelen en zo zit party mode vol met goede ideëen die een beetje feest helemaal los krijgen. En wie heeft bedacht dat je elkaar kunt uitdagen door de ander een high-five te geven moet een prijs krijgen. Briljant.
The Bad
Waar Dance Central 3 de mechanieken goed uitgekristalliseerd heeft is het met de muziek iets minder gesteld. Dat komt voornamelijk door het tijdreis-verhaal wat ervoor zorgt dat er een heel aantal ‘rages’ moeten afgewerkt worden waardoor je met ellendes als de Macarena zit, om nog maar te zwijgen van allerlei Amerikaanse toestanden als de Electric Slide en de Hustle en de bijbehorende nummers. Zal vast leuk zijn met Amerikaanse ouders die meedoen, maar hier heb je daar niks aan. Goddank kun je zoals altijd de nummers uit de eerdere delen importeren (à 5 euro per game, als je de codes nog hebt) en nog wat leukere nummers toevoegen aan de playlists. Niet dat er trouwens alleen maar zooi inzit trouwens: Moves like Jagger, Around the World, Sexy and I Know it, Starships, maar ook oldies als YMCA, Ice Ice Baby en I Will Survive geven iedereen iets om op los te gaan, gelukkig.
Een ander probleem zit ook weer in de verhaalmodus. Nu zou je die zonder problemen kunnen overslaan want het levert je geen extra nummers op, maar als je dan toch in je eentje aan het dansen bent (zoals altijd bij dit soort games niet de modus waarin je het meeste plezier beleeft) dan is het wel zo leuk om iets te doen te hebben, zodat je niet eindeloos hetzelfde nummer blijft dansen totdat je het onder de knie hebt. Probleem daarbij is echter dat je per sé de nummers die de verschillende periodes definiëren waarin je met je tijdreizende boombox terecht komt (don’t ask) onder de knie moet krijgen. Dat levert normaal niet zo heel veel problemen op, behalve als je geen echt goede danser bent. De extra makkelijkheidsgraad zorgt er dan voor dat je bij de reguliere nummers geen probleem hebt, maar je zult verdomme de Macarena leren, al is het het laatste dat je doet. In dit geval letterlijk, want je kunt gewoon niet verder totdat je er langs bent en dat doet af aan het verder knotsgekke en best aardige plot dat de waanzinnigen bij Harminix hebben bedacht.
The Ugly
Dance Central 3 is één van de twee games die op dit moment gebruik maken van Smart Glass, de nieuwe service van Microsoft die je een tweede scherm biedt bij het spelen op je Xbox. Ik heb het even geprobeerd met de net uitgekomen Android-app en hoewel ik er niet al te veel van verwachtte valt me dat goed mee. Je kunt niet heel veel doen dat je niet makkelijker op je Xbox zelf kunt doen (gek genoeg valt playlists maken daar volgens Harmonix niet onder, terwijl dat nu net heel snel gaat op een touchscreen) maar op het moment dat je een feestje hebt en in Party Mode zit kan er dus wel mooi iemand met zijn Smart Glass inloggen en de playlist klaarzetten voor de dansers. Het werkt gewoon en zo kun je heel makkelijk de vaart erin houden en controle uitoefenen op wat er allemaal langskomt qua nummers. Leuk!
Conclusie
Het wordt tijd dat Microsoft met de tijd meegaat en Dance Central om gaat zetten in een doorlopende service, waar het geld verdiend wordt met gekochte nummers, want wat Dance Central 3 naast de nieuwe nummers gewonnen heeft ten opzichte van de rest van de serie is eigenlijk niet meer genoeg om mensen het volle pond te laten betalen. Tot de verandering tot service een feit is moeten fans het doen met deze jaarlijkse update en hoewel de toevoegingen aan de multiplayer dit verheffen tot dé dansgame voor Kinect en omstreken zal het voor serieveteranen wellicht niet meer zijn dan een veredeld trackpack. Vind je dat prima of heb je nog nooit Dance Central gespeeld dan is het makkelijk: deze kopen, de eerste twee goedkoop op de kop tikken en de nummers daarvan importeren, dan heb je heel veel van de beste dansgame die er is voor Kinect. En omstreken.
Dance Central 3, ontwikkeld door Harmonix voor de Xbox 360 en uitgebracht door Microsoft Game Studios op 19 oktober 2012
