Mondo Zappa. Killer. Ladies’ man. Of perverseling en psychopaat. Het hangt er maar vanaf wie je het vraagt, maar Suda 51’s antwoord weet ik wel. Want ja, het is weer tijd voor het jaarlijkse rondje “heeft Suda eengame gemaakt die ook leuk is om te spelen?” Verrassend genoeg is het antwoord deze keer “ja!” maar ik ben wel bang dat er dit keer een ander euvel is: de lengte van het geheel. En ja, het zou geen Suda 51 joint zijn als er niet weer hyperseksueel gedrag tentoongespreid wordt waar deze of gene over zou kunnen vallen. Ik heb mijn innerlijke 15-jarige echte gechanneld voor de acht uurtjes die Killer is Dead duurt en kwam tevreden aan het (happy) einde.
Killer is Dead is in de basis een character action game zoals zoveel anderen: Mondo is nogal goed met zijn katana en zijn hele linkerarm is om één of andere onduidelijke reden getransformeerd tot een metalen schietapparaat. Nu is de helft van de karakters in de game gedeeltelijk van metaal -uitleg daarvoor is niet nodig, zo blijkt- dus het valt niet eens zo heel erg op. Dat betekent dat je missies, die zonder uitzondering draaien om moord en doodslag, de genreconventies volgen: verschillende types van kleinere vijanden die een test zijn voor de onvermijdelijke eindbaas. Die laatste zijn trouwens altijd inventief of in elk geval interessant om te bevechten en laten zien dat de vaak rommelige gameplay die Suda-titels doorgaans kenmerkt dit keer niet van de partij is.
Combo’s en het ontwijken van aanvallen om extra schade te kunnen toebrengen in een countermove staan aan de basis van het vechtsysteem, dat de concurrentie met genregenoten trouwens prima aankan. Goed counteren zorgt voor cinematische QTE-momenten waarmee je grote schade kunt aanrichten en als je het goed speelt hoef je nauwelijks in real-time te zitten om een arena vol vijanden leeg te laten lopen. Je kunt Mondo helpen met een grotere levensbalk en meer power voor de subwapens door kristallen op te rapen die uit verslagen vijanden vallen en zoals dat altijd gaat krijg je meer als je met enige schwung de monsters weet te vernietigen. Die subwapens zijn de minst goed uitgewerkte delen van het vechtsysteem want naast het standaardschot dat je veel nodig hebt om verder te komen in de game is al de rest zo goed als nutteloos.
De manier waarop je ze verdient gaat trouwens ook helemaal nergens over en is heel typisch voor Suda: je moet mooie dames zien te verleiden en als dank mag je naast wat gerollebol ook nog een nieuw wapen meenemen. Er zijn in totaal drie dames en je hoeft de paringsdans dan ook maar één keer voor ze allemaal te doen. Er zijn dan twee scenario’s denkbaar: je vindt het belachelijk en doet het nooit meer, óf je gaat door tot het happy end om alles te zien dat de dames te bieden hebben. De minigame is niet moeilijk, maar wel heel vreemd. Je moet dus staren naar de vrouw die tegenover je zit en daarbij kun je haar diep in de ogen kijken als special move. Dat vult een meter (die clever genoeg een hoofd is dat zich met bloed vult), maar dat gaat vrij langzaam. Wil je echt het bloed naar het hoofd laten stromen, moet je iets lager gaan kijken. Maar alleen maar als mevrouw even niet oplet. Dus elke slok van een glas wijn, kokette zwiep van het haar of schuchtere blik de andere kant uit moet worden aangegrepen om madame in de erogene zones te kijken. Ziet ze je staren, gaat de romantische sfeer naar de haaien, dus je moet wel uitkijken. Als je ver genoeg bent kun je kado’s geven en als je dat vaak genoeg doet heb je prijs. Wham, bam, thank you for the drill ma’am.
Alles bij elkaar is Killer is Dead een redelijk schizofrene ervaring, omdat de waanzin van het verleiden en de esoterische stijl en vorm van de cutscenes die de actie omlijsten samen een heel aparte stijlvolle cocktail opleveren die iemand als ik (houdt wel van vage shit, vroeger veel anime gekeken, vond Wicked City cool) heel erg kan waarderen. Het is enorm jammer dat de game daarom niet wat meer om het lijf heeft. Er zijn twaalf chapters en daar ben je zo doorheen, zeker als je de doorgaans veel minder interessante zijmissies niet speelt. De kans is vrij groot dat je er een aantal zult doen, om meer kristallen en dus vechtupgrades te kunnen kopen, maar heel entertaining -of lang- zijn ze niet en dat had heel anders kunnen zijn.
Is het dan de moeite om dit te kopen? Ja, maar niet voor 50 of 60 euro. Echt niet. De ervaring die je krijgt in Killer is Dead is niet zo transformatief dat het elke prijs waard is, daarvoor zijn er te veel elementen die niet meer dan standaard zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dolblij dat er eindelijk een Suda (of ja, Grasshopper) game is die zowel stijl als substantie heeft, maar als er maar zo weinig van die substantie is moet je wel even heel hard nadenken of dat de hoofdprijs waard is. Met alle andere games die er op dit moment zijn denk ik dan dat het verstandig is om even te wachten tot de prijs wat meer overeenkomt met wat je krijgt, maar dan moet je Killer is Dead ook echt niet laten liggen, want wat je er ook van vindt, het is weer een ervaring.
Killer is Dead, ontwikkeld door Grasshopper Manufacture voor de Xbox 360 (getest) en PS3 en uitgebracht door Deep Silver op 30 augustus 2013
