In 2013 was Shigeru Miyamoto zo onder de indruk van de Captain Toad challenges in Super Mario 3D World dat hij het verzoek plaatste voor een volledige game. Zo geschiedde en een jaar later verscheen Captain Toad: Treasure Tracker voor de Wii U. De game bestond toen uit 68 levels gebaseerd op de Japanse traditie Hakoniwa. Dat laatste betekend vrij vertaald miniatuur tuinieren. helaas deed de Wii U het niet zo denderend waardoor veel gamers hem nooit gespeeld hebben of überhaupt niet van het bestaan afweten.
Dus vond Nintendo het tijd om daar verandering in te brengen en heeft daarom niet een, maar twee re-releases gedaan op de Switch en 3- of 2DS. Voor deze review is Marnix Suilen aan de gang gegaan met de Switch versie en mocht Perry Rodenrijs zijn 2DS afstoffen om die versie te spelen. Is deze game nog de moeite waard?
Perry: Zoals hierboven vermeld is Hakoniwa een Japanse traditie wat miniatuur tuinieren betekend. Dat betekend niet dat je in deze game digitaal plantjes mag water geven. Nee, Nintendo heeft deze term gebruikt omdat alle levels vrij compact zijn. Ieder level is in zijn soort een kleine puzzel, met daarin verstopte kristallen en een ster. Als je de laatste vind beëindig je het level en kun je ervoor kiezen om een nieuw vrijgespeeld level te spelen of hetzelfde level nogmaals te doorlopen.
De puzzels zijn in het begin vrij eenvoudig en vergen niet veel moeite om op te lossen. Maar eenmaal bij de latere levels neemt de moeilijkheidsgraad flink toe en ben je als een bezetene de boel aan het draaien om überhaupt verder te komen. Je kunt ieder level namelijk draaien om deze van een andere hoek te bekijken. Het ene level laat dan weer een verstopte deur zien, terwijl je bij het andere level bijvoorbeeld wel moet draaien om verder te gaan. Dit puzzel element maakt het een rustgevende game waar je lekker even voor kunt gaan zitten.
Marnix: Het is inderdaad hoe Nintendo-games wel vaker in elkaar zitten: de basis is simpel, maar wil je alles halen zul je flink aan de bak moeten. Zo ook hier waar – zeker in de latere levels – het halen van alle drie de diamanten én het speciale objective nog wel eens een hele uitdaging blijkt te zijn. De game draait echter niet zozeer om snelle reactievermogens of spannende gevechten met vijanden. Het is vooral een puzzelspel waar je goed moet kijken en veel met de camera moet draaien. De levels zitten erg slim in elkaar en er is ook voldoende afwisseling zodat het niet eentonig wordt.
Beide versies zijn nagenoeg gelijk aan de Wii U versie, er zijn per platform echter wel wat kleine verschillen.
Perry: Ik heb de game gespeeld op de 2DS en eigenlijk mis ik daarmee de leukste feature aangezien de levels aan mij dus in in stereoscopisch 3D aangeboden kunnen worden. Maar dat mocht de pret niet drukken want de game speelt gewoon prima weg op de 2DS. Hij ziet er alleen iets minder mooi uit dan zijn grotere broertjes op de Wii U en Switch maar dat is logisch aangezien die een stukje meer rekenkracht hebben om iets mooiers neer te zetten. Een van de verschillen is dat er duidelijk minder vijandjes in de levels zitten, dit is volgens Nintendo voor de speelervaring (het wordt anders wel aardig snel druk op zo’n klein schermpje) maar wellicht is dit ook een technische restrictie. Het doet echter geen afbreuk aan het spel zelf, maar we wilden dit wel even benoemd hebben.
Ik denk dat als ik de keuze had ik liever de Switch versie zou kopen aangezien deze er natuurlijk iets beter uitziet. Maar mocht je nog geen switch hebben en wel een 2- of 3DS tot je beschikking hebben kan ik hem van harte aanbevelen op dit platform.
Marnix: De Switch versie ziet er inderdaad erg netjes uit en speelt gewoon goed in zowel de handheldmodus als op de tv. Enige minpuntje is dat je vijanden kort kunt verlammen door ze aan te tikken. Als je de Switch in je handen hebt gaat dit prima door op het touchscreen te tikken. Als je echter op de tv speelt krijg je een target op je scherm die je beweegt met de motion controls in de Joycons. Dat zorgt voor een nerveus op en neer stuiterende blauwe cirkel die je niet kunt uitschakelen in de opties. Ook de motion controls kunnen niet vervangen worden door gewoon met de stick te richten. Dat is nogal vervelend tijdens het spelen en nodigt ook niet echt uit om deze functie te gebruiken.
Maar buiten dat denk ik dat Captain Toad gewoon een heerlijke game is om te spelen. De levels zitten leuk in elkaar en als je alles in elk level probeert te halen is het nog uitdagend ook.
Ben jij een Switch eigenaar en houdt je wel van een puzzelgame? Dan mag je jezelf gelukkig prijzen dat Nintendo er voor heeft gekozen om dit pareltje opnieuw uit te brengen. Laat het schattige uiterlijk je niet misleiden, want de game is vooral aan het einde zeer uitdagend en bijna meedogenloos met de fraaie puzzels die je voorgeschoteld krijgt.
Toch blijft Captain Toad Treasure Tracker je uitnodigen om weer even een potje te spelen. Het fijne is dat dit nu onderweg of waar dan ook zo verdomd makkelijk gaat op de Switch of 2/3DS. Nooit meer saaie treinritten!
[Afbeeldingen © Nintendo]
