Een simulator game waar Street Fighter fans nachtmerries van zullen krijgen, zo omschreef ik de laatste UFC game. Het was een van de meest uitgebreide en diepgaande vechtgames, maar wel eentje met een hoog instapniveau. EA Sports UFC 3 doet zijn best dat te verhelpen, maar slaagt daar helaas niet in.
Het is een dolle boel in de UFC. Boemerangs worden tegen hoofd gegooid, vechters belanden in het ziekenhuis omdat ze teveel afvallen om het juiste gewicht te halen, vechters proberen ogen uit te rukken om zo uit een houdgreep te komen en scheidsrechters stoppen een wedstrijd niet – ook al staat het 271-1(!) in slagen.
Vreemd genoeg zien we die laatste paar maanden niet terug in de game. Electronic Arts zet met EA Sports UFC 3 een sport simulator spel neer dat eerder hangt naar de gewenste situatie dan de realiteit. Hey, we snappen het, maar dat maakt het, ondanks het opspattende bloed, wel een heel brave titel vergeleken met de realiteit.
Het is ook een enorm ingewikkelde game. EA Sports UFC 3 gooit de beginner gelijk in het diepe. Het vechtsysteem combineert drie verschillende stijlen (striking, wrestling, grappling, en dan moet je ook nog leren blokken (boven en onder) en ontwijken (met hoofd en lichaam).
Neem UFC kampioene Amanda Nunes. Haar repertoire bestaat uit 14 basisslagen, 8 basistrappen, 80 slagencombinaties, 17 trapcombinaties en 48 muay combo’s. Dan moeten we het nog over de verschillende takedowns (7) en submissions (‘slechts’ 3) hebben.
Geweldig! EA Sports UFC 3 is een van de meest diepgaande vechtgames die bestaat, en kan op dat gebied makkelijk tippen aan een Guilty Gear of een Tekken. Voor een ontwikkelaar als EA is dat geen kinne sinne. Het instapniveau voor een beginner is echter veel, veel hoger dan de concurrentie.
Neem bijvoorbeeld het grondgevecht. Neerhalen en wisselen van positie spreekt voor zich, maar iemand in een houdgreep krijgen is een compleet ander verhaal. Met de rechter én de linkerpook moet je een soort van QTE of DDR manoeuvre uit te voeren. Dit gaat echter veel te snel om bij te houden.
Nog iets: je stamina meter loopt niet alleen leeg bij iedere stoot of trap, maar wordt ook steeds kleiner als je teveel aanvalt. De levensmeter is gesplitst in drieën (hoofd, torso en benen). Hoe lager die balken, hoe kwetsbaarder je bent. De meters van de tegenstander lopen alleen steeds weer vol en ik snap nog steeds niet waarom.
Eerlijk is eerlijk, EA Sports UFC 3 doet zijn best om het allemaal uit te leggen en daarvoor hebben de makers diverse modes, challenges en uitleg (helaas via video) tijdens de game er in gezet. Maar er is geen modus die je alle moves en combinaties leert, of een stap voor stap training voor de submissions.
En de eerste twintig minuten gooit EA Sports UFC 3 je gelijk in het diepe met een vier-rondegevecht tussen Connor McGregor en Tony Ferguson. Leuk voor de veteraan, maar wat moet een rookie hiermee? Ik vroeg me twintig minuten af wat er allemaal gebeurde.
Dat maakt EA Sports UFC 3 frustrerend. Ik kan zien waarom mensen hier met gemak 200 uur in kunnen steken. Het vechtsysteem gaat kilometers diep en er komt een hoop tactiek en geduld bij kijken om een gevecht te winnen.
Maar mensen met een fulltime baan hebben die tijd niet. Het helpt ook niet dat beginners geen tevreden gevoel aan een spectaculair gevecht overhouden. Integendeel, je zit een beetje te rammen en hoewel de feedback beter is dan UFC 2, vraag je je nog steeds af wie nou aan het winnen is.
Voor de aanhouder biedt EA Sports UFC 3 een groot scala aan verschillende singleplayer, online en oefenmodes. De careermodus heeft dit keer moeilijkheidsgraden waardoor ik dit keer de eerste ronde door kwam en ‘achievements’ om je carrière nog meer glans te geven.
En dat zal de fans ongetwijfeld plezieren. Ik wou dat ik hetzelfde kon zeggen. Ik schaam me dat ik het moet toegeven, maar het instapniveau van EA Sports UFC 3 is simpelweg te hoog voor mij. Net zoals UFC 2 blijft dit een game voor de fans.
