De eerste Spider-Man-game was een groot succes, en zijn semi-opvolger Miles Morales was dat ook. Maar nu hebben we een game waarin dat alles samenkomt en dat speelt heel lekker weg. Marvel’s Spider-Man 2 geeft je enerzijds dat gevoel van zweven en zwieren wat zo heerlijk voelde in de eerste game, maar komt ook met interessante inzichten die we vooral kennen van het Miles-gedeelte van Spidey.
Het grootste nieuwe ding in deze game is dat je de helft van de tijd met Miles Morales door New York gaat, terwijl je de andere helft van de tijd met Peter Parker in de weer bent. Peter Parker is daarbij vooral in vechtmodus, terwijl Miles juist wat meer is van het buurt verkennen en het verhaal. Een toffe samenloop, maar we hadden het tof gevonden als je bijvoorbeeld kon co-oppen en allebei een variant van Spider-Man kon zijn.
Aan de andere kant zijn er al zoveel games die je niet in je eentje doet, dat het ook wel fijn is om gewoon lekker ‘offline’ te zijn en te genieten van een game die er prachtig uitziet, voorzien is van een mooi verhaal en die ook nog eens precies weet te tappen van dat vaatje superheldenliefde dat menig gamer heeft. En daarbij krijg je misschien wel meer Marvel voor je kiezen dan je had verwacht. Er is in deze game namelijk veel ruimte voor een derde soort ‘Spider-Man’: Venom. Als die zwarte griezel je eenmaal overneemt, dan ben je als Spidey niet helemaal meer jezelf. Maar, als je het slim gebruikt, dan kan het je helpen de vaak uit de kluiten gewassen schurken de baas te blijven. Iets dat je soms niet zal lukken als je alleen Spider-Man bent.
Wat ik heel knap vind aan deze game, dat is dat studio Insomniac het zo in elkaar heeft gezet dat je toch weer het gevoel hebt in een heel vers Spider-Man-verhaal te stappen. Natuurlijk komen er veel bekende comic-zaken uit de franchise voorbij, en dingen die we bijvoorbeeld kennen uit de films (want daar zijn er inmiddels ook aardig wat van gemaakt). We kennen in dat opzicht zowel Spider-Man als Peter Parker erg goed. Maar zelfs als Miles er niet was, dan zou het spel toch een verfrissend verhaal vertellen over Spider-Man. We zijn echter blij dat Miles er wel is, want die wisseling in zowel hun persoonlijkheden als het ritme in gameplay is erg tof.
Bovendien ziet het spel er heel goed uit. Ik heb er veel plezier in gehad om op zoek te gaan naar katten en dat was mede een genot omdat die spelwereld prachtig is om te zien. De gebouwen, de personages.. Het is niet ultra-realistisch, het heeft zeker een comic-achtige inslag, maar dat stoort totaal niet. Je ziet er al na een paar minuten helemaal in en de game laat je een lange tijd niet los. Althans, er zijn wel discussies die worden gevoerd over de lengte van het spel. Het is inderdaad een AAA-game waarvoor je het volle pond betaalt, terwijl je er ongeveer 90 procent korter mee zoet bent dan met bijvoorbeeld een Diablo 4.
Echter vind ik dat een beetje onzinnig, om games uit te drukken in hoe lang ze duren. Het gaat erom dat het als een volledig avontuur voelt en dat doet Spider-Man 2 zonder meer. Had het iets langer mogen duren? Zeker: een verhaal van 50 uur zou ik ook met veel plezier spelen, juist door die wisseling en omdat er dus eigenlijk twee verhalen te vertellen zijn, zou dat misschien ook wel hebben gekund. Maar games hoeven niet altijd zo lang te duren. Als er iets een probleem is van veel volwassenen, dan is het wel dat ze de tijd niet kunnen vinden om te gamen. Een game die juist hoge kwaliteit is maar wel behapbaar blijft, is dan toch juist heerlijk?
Een puntje van kritiek dat ik wel wil aanstippen is dat het spel wel wat meer van hetzelfde is. Er zijn zeker nieuwe dingen zoals dat wisselen tussen de twee heren, maar qua gameplay kun je het eigenlijk meteen weer oppakken van de vorige game. Toch is dat ook wel weer prettig: het zou immers nogal vervelend zijn als je het spel ineens op een heel andere manier moest besturen. Toch hadden ze er wat mij betreft wel iets meer spannende nieuwe moves vanaf het begin af aan in mogen stoppen. Je hebt al een heel avontuur met de spinnenmannen beleeft, je kent ze, dus er kan best in de tussentijd wat meer bij zijn gekomen. Dat had de game op alle punten verfrissend kunnen laten voelen.
Mijn advies voor wie het spel nog mag gaan ervaren (en daar ben ik toch wel jaloers op!), dat is om meteen lekker in die zijmissies te duiken. Neem je tijd om het gebied uit te kammen, om alles te ervaren. Laat je vooral niet rushen door wat er aan de andere kant gebeurt. Neem je tijd om alles goed in je op te nemen, zodat je je nog meer één voelt met Spidey. Maar ook, zodat je meer meekrijgt van de enorme hoeveelheid humor die aan het spel is toegevoegd. Soms kan Spider-Man met grote bullebakken te maken krijgen, maar juist die zijmissies brengen wat luchtigheid en gezelligheid. Lekker van genieten dus, zeker als je in de mooie schoenen van Miles Morales mag stappen. Want de game mag niet extreem lang zijn in lengte, hij blijft in je hoofd wel lekker lang plakken.
Marvel’s Spider-Man 2 is vanaf vandaag verkrijgbaar op PlayStation 5.
