20.08.2024
Gaming

Nintendo World Championships: NES Edition review: maakt het niet te laat

By: Laura Jenny

BlogGaming

Je wordt uitgenodigd voor een feestje. Heel gezellig, maar wat als de gastheer na een uurtje alweer klaarstaat met de bezem om je niet zo subtiel te vertellen dat het tijd is om te gaan? Dat is een beetje hoe Nintendo World Championships: NES Edition voelt. Het is een feestje, maar niet zo eentje die zodanig uit de hand loopt dat je ofwel de volgende dag met een kater in bed spendeert. Sterker nog, waarschijnlijk lag je ook hartstikke op tijd in je bedje. 

Nintendo World Championships: NES Edition

De games van de NES zijn iconisch. We genieten van Super Mario Bros., we houden van Kirby en het is ook tof om weer met Samus of Link rond te rennen. Het leuke is dat je in deze game al die oude spellen tegenkomt, maar dat je ze niet meteen helemaal hoeft te spelen. Gewoon even snel. Het idee van Nintendo World Championships: NES Edition is dat je op een Mario Party-achtige manier met andere mensen de uitdaging aangaat om allerlei kleine opdrachten uit legendarische games te doen. Wie het eerst is, wint.

Denk aan zorgen dat je de eerste bent die een paddestoel uit een vraagtekenblok haalt bij Mario, of in Excitebike wat wheelies moet maken en goede sprongen om goed en wel over de finish te gaan. Het zijn allemaal grappige kleine mini-spelletjes waarbij je er steeds vier speelt om de winnaar te bepalen. Je hoeft de games niet goed te kennen om te winnen (al helpt het stiekem wel als dat wel zo is). Voor elke missie krijg je ee korte uitleg van wat de bedoeling is en wat de controls zijn. Vervolgens gaat het spel beginnen.

Gameskills en geduld

Je kunt in dit spel kiezen voor verschillende moeilijkheidsgraden, waarbij vooral de beginopdrachten heel kort zijn en je bij de moeilijkere categorieën al snel uitkomt bij hele levels die je moet spelen, bijvoorbeeld uit Super Mario World 3. Een nostalgisch feestje voor veel gamers, die zo door de games heenzoeven. Maar ook is het van tijd tot tijd erg confronterend: zit je als een gek omhoog te drukken om een ladder, buis of deur in te gaan, blijkt het heel anders te werken of je er toch net niet helemaal recht voor te staan. Je gameskills worden getest, maar ook je geduld. 

En vooral je sportiviteit. Het is typisch een game waarin de een na de ander roept dat het toch echt aan de controller lag die bleef hangen, of aan het niet opletten bij de uitleg. Het is wel een wat klein spel: er zijn veel opdrachten om te doen, maar ook weer niet uitzonderlijk veel. Het zou leuk zijn als de community bijvoorbeeld nieuwe opdrachten kon bedenken om aan het spel toe te voegen. Ook mist het spel een doorspeelbehoefte. Het is een leuk spelletje om even te doen: echt een feestje en een gangmaker, maar je merkt toch dat het na een tijdje wat meer stil valt en het wel weer tijd is voor wat anders.

Mag het ietsje meer zijn?

Het mag van onze wel wat meer spicy worden. Zo vind ik het heel leuk om dit spel te spelen en de uitleg te skippen. Soms zorgt dat voor heel ongemakkelijke momenten, bijvoorbeeld wanneer je met man en macht een paddenstoel probeert te pakken, terwijl blijkt dat je eigenlijk alleen die ene Goombah voor zijn hoofd hoefde te stompen. Maar het maakt het wel een stuk spannender zonder uitleg. Ook zou het leuk zijn als je wat langere toernooien kon maken, zodat er wat meer vanaf hing. Nu weet je dat je na een paar rondes een winnaar hebt, maar dat het weer een paar rondes later zomaar iemand anders zou kunnen zijn. Er is simpelweg niet genoeg dat er vanaf hangt: dat mag wel een schepje meer zijn.

Verder doet Nintendo er goed aan om het spel eenvoudig te houden en daarmee bedoel ik dat het het er niet een heel museum van heeft gemaakt waarin je dan allemaal nostalgische dingen kunt opzoeken qua informatie. Het is echt een soort partygame en dat is alles wat het is. Lekker duidelijk, rechttoe rechtaan en daardoor begrijpelijk voor iedereen: kinderen die iPads gewend zijn, opa’s die nog nooit een game hebben gespeeld: iedereen kan meedoen (al moge het duidelijk zijn dat die uitleg van hoe het meot bij sommige mensen wel echt essentieel is). Het is laagdrempelig, het is nostalgisch en tegelijkertijd kan het een heleboel nieuwe fans van retrogames creëren. Het moet alleen wat meer reden geven om dat ook lekker veel te doen en te blijven doorspelen, behalve te leunen op de (vaak korte) competitiedrang van de gasten. 

Share this post