Of hij nou officieel de mascotte van PlayStation is of niet: Sackboy weet al sinds PlayStation 3 de harten te stelen van veel families, stelletjes en solo-gamers. Zijn grappige wollige uiterlijk dat je helemaal kunt aanpassen, zijn heerlijke avonturen-platformactie en de bijzondere, heel eigen wereld zijn elke LittleBigPlanet-game weer zeer succesvol. Hij kreeg zelfs steeds meer bijzondere vrienden. Nu is Sackboy terug bij af in zijn eigen reeks: Sackboy: A Big Adventure.
Tenminste, eigen reeks: dat was natuurlijk LittleBigPlanet al. Waarom er dan ook niet is gekozen voor een naam als Sackboy: A LittleBig Adventure verbaast me enigszins, maar dat zal mogelijk met rechten te maken hebben. Of is Sony iets heel anders van plan met de koddige en zo herkenbare Sackboy? Hoe dan ook, ik blijf maar zeggen: “Zullen we LittleBigPlanet spelen?” dus blijkbaar is Sackboy’s grote avontuur toch nog steeds wel heel herkenbaar als zodanig.
Wat één van de beste eigenschappen is aan deze game is dat je inderdaad kunt zeggen ‘Zullen we?’: het is een ideale game om samen te doen. Er loopt in bijna geen enkel level een tijdsklok, het is een spel dat je makkelijk oppakt omdat de besturing enorm intuïtief is en je kunt elkaar nog steeds een kleine bitchslap geven, wat sowieso leuk is om te doen tijdens het fotomoment aan het einde van het level. Allebei anders uitgedost door de extreem fantasierijke wereld van Sumo Digital.
Je kunt op PlayStation 5 wel wat beleven van de nieuwe trillingen in de DualSense 5-controllers: als je iemand oppakt voel je dat in de trigger die je daarvoor moet indrukken. Tegelijkertijd had het van mij wel wat meer mogen zijn: waar je bij Astro’s Playroom elk verschil van textuur kunt voelen, is dat in het verder textureel gezien juist zo gezellige Sackboy niet het geval. Meestal is het juist LittleBigPlanet dat geweldig gebruikmaakt van de mogelijkheden, denk bijvoorbeeld aan het doorduwen van je vinger op de PS Vita-editie van LittleBigPlanet. Nu lijkt Astro dus toch wat meer de mascotte van Sony dan Sackboy.
Het zal hem waarschijnlijk weinig deren, want hij is te druk bezig met grote avonturen beleven. De game houdt je wel een goede tien uur bezig en zit vol met levels in allerlei thema’s en met grappig extra’s. Waar je normaal vooral moet slaan en springen, krijg je in sommige levels power-ups. Denk aan een boomerang, een jetpack en een soort laserlasso. Hiermee werkt de game weer even anders. Je wordt, zeker in het geval van de jetpack, echt even gedwongen om anders na te denken. Immers zitten nieuwe kleren en andere extra’s ineens op hoge plekken verstopt.
Het is jammer dat de mogelijkheid om eigen levels te maken er helemaal uit is. Dat maakt deze game een stuk minder aantrekkelijk om te blijven spelen. Natuurlijk kun je het spel nog een keer spelen om alle extra’s bij elkaar te verzamelen -en natuurlijk de trophies-, maar als je ook dat hebt voltooid dan heb je eigenlijk geen reden om weer van Sackboys avonturen te genieten. Zonde, want het was juist zo tof om andermans creaties te spelen.
Soms wordt Sackboy bekritiseerd om het feit dat er niet echt een verhaal in zit. Dat is echter niet het geval. Er zit weliswaar niet echt een goed, stevig overkoepelend verhaal in, maar het is dan ook geen Mario die constant maar met kidnappings te maken heeft. Het mooie is juist dat je per level weer een ander soort verhaal te zien krijgt. Vaak zijn het vage verhalen, maar de gamemakers willen je wel degelijk iets vertellen: elk level weer opnieuw, in plaats van één rode draad die steeds maar weer terugkomt. Gelukkig maar, want dat zou waarschijnlijk een smet leggen op het thema in dat specifieke level. Het zou je verwondering en behoefte om op ontdekking te gaan zelfs in de weg kunnen staan.
Juist omdat die visuele stijl van de game je meeneemt naar de gekste plekken, smaakt Sackboy: A Big Adventure naar meer. Het laat je steeds even snuffelen aan thema, om je vervolgens weer in het volgende te laten storten. Hoewel dat de game ook heel interessant houdt, had ik graag meer mogelijkheden gehad om toch dieper in een bepaalde wereld te duiken.
Gezien het allemaal fantasiebeesten zijn, ben ik nieuwsgierig naar het achtergrondverhaal. Denk bijvoorbeeld aan een soort knuffel-achtige beesten die je in een bakje moet gooien om verder te komen in het level: hoe zit dat dan? Aan de andere kant is dat ook een beetje wat natuurlijk al in LittleBigPlanet zo was. Aan het begin van een level kom je iemand tegen die je nooit eerder hebt gezien, en ondanks dat je waarschijnlijk veel vragen hebt, moet je toch echt aan je missie beginnen.
Het houdt het daardoor (en door die grappige power-ups waardoor de gameplay verandert) wel interessant. Juist een genre als platform kan nog wel eens repetitief worden en wat saai, maar dat is in Sackboy: A Big Adventure geen enkel moment het geval. Ik wil alleen maar doorspelen en doorspelen. Nog meer verzamelen, nog meer ontdekken en nog meer plezier maken met de schattige en grappige Sackboy. En, niet geheel onbelangrijk: met een Player2, want waar de meeste games speciaal voor PlayStation 5 totaal niet geschikt zijn voor met zijn tweeën, is Sackboy dat juist uitermate.
Het enige spijtige is dat zo’n Player2 wel fysiek bij je op de bank moet zitten. Tenminste, als het goed is is dat heel gezellig, maar in tijden van corona is de optie online met elkaar te kunnen spelen zeer welkom. Die stond op de planning en die zou er eigenlijk al zijn, maar die wordt nu eind december verwacht. Hopelijk wel voor de kerstvakantie start, maar dat is vooralsnog onbekend.
Sackboy: A Big Adventure is te spelen met maximaal vier personen op PlayStation 4 en PlayStation 5. Op dit moment is dat alleen nog lokaal, dus thuis op de bank. Hopelijk komt de mogelijkheid om er ook online samen van te genieten er snel aan.
