Afgelopen dinsdag was het weer zover. Apple presenteerde haar nieuwe iPhone collectie. Een strak geregisseerde modeshow waarbij de fabrikant niets aan het toeval overliet. Door corona was het de tweede keer dat het traditionele klapvee niet in de zaal kon zitten. Dus moest het enthousiasme dit keer komen van de verschillende experts en product managers die door Tim Cook, elk op hun eigen expertise, erbij gesleept werden. Goed getrainde medewerkers of dito geïnstrueerde acteurs? Wie de keynote, die gelukkig niet al te lang duurde, gezien heeft, weet waarschijnlijk wel wat ik bedoel.
Intussen heeft de iPhone 13 al heel wat kritiek van experts te verduren gehad. Het toestel zou te weinig vernieuwend of innoverend zijn. Toegegeven, de iPhone 13 zou enkele jaren geleden, en zeker onder leiding van Steve Jobs, waarschijnlijk gewoon als iPhone 12S geïntroduceerd het daglicht gezien hebben. Een incrementele update van een bestaand model, met een iets betere processor en camera, maar niet meer dan dat.
Wie net als ik al wat langer in dit wereldje rondloopt kan beamen dat de echte innovatie al geruime tijd uit de smartphone ontwikkeling verdwenen is. Jaren geleden, toen smartphones allemaal al lang grote zwarte schermen geworden waren, vroeg ik mij al vaker af wat ze nu nog meer in die toestellen zouden kunnen stoppen om de nieuwe modellen telkens weer ‘spannend’ te maken. Wielen eronder wellicht? Nonsens, maar het geeft aan dat fabrikanten duidelijk al veel langer met deze uitdaging worstelen.
Samsung en Huawei probeerden het de afgelopen jaren onder ander met opvouwbare toestellen. Helaas blijken die een stuk kanslozer, mede dankzij de exorbitante prijskaartjes en het gebrek aan een killer-app of usecase, dan toen Motorola bijna 20(!) jaar geleden de eerste RAZR lanceerde. In een tijd dat de clamshell toestellen, zoals flip-phones destijds vaak genoemd werden, eigenlijk al op hun retour waren.
Het was overigens ook datzelfde Motorola die vele jaren eerder al de clamshell populair maakte. Met dank aan de Tricorder uit Star Trek, want dat was toch vooral waar de eerste Motorola Star Tac veel van weg had, en niet alleen kwa naam. Maar goed, ik dwaal en beetje af van de iPhone 13.
Feit is dat fabrikanten worstelen met de voortdurende vraag en wens van consumenten, maar niet in de laatste plaats ook van de fabrikanten zelf, naar betere, innovatievere gebruiksvriendelijke producten.
Apple pakt die uitdaging iets anders aan dan de concurrentie. Geen opvouwbare of anderszins vreemd gevormde designs. Nee, Apple recycled innovaties die jaren geleden door de concurrentie al in smartphones verwerkt werden en wekt daarbij met veel enthousiasme de indruk alsof zij, Apple dus, iets geweldig nieuws introduceren. Zo ook bij de introductie van de iPhone 13. Ik haal er een voorbeeld uit waar ik mij, om verschillende reden, bijzonder aan gestoord heb. Of nee, eigenlijk moest ik er wel om lachen.
Ineens was het er. De iPhone 13 kan foto’s en video met bokeh-effecten produceren. Serieus? Dat konden de Huawei en Samsung smartphones een jaar of vijf geleden ook al. Apple dikte de presentatie van, zoals zij dat noemen ‘Cinematic Video’ vervolgens lekker dik aan en hoppa, het was een Apple innovatie. Daarvoor werden een Oscar winnende Hollywood regisseur en een beroemde cineast uit Tinseltown gestrikt. Zij toonden hoe je met de iPhone 13 Pro Max een Hollywood actie-thriller kunt filmen. En spraken vervolgens vol lof over het feit dat de triple-camera van de iPhone 13 Pro net zo goed was als de apparatuur die zij normaal gebruiken.
Serieus? Denk je nu werkelijk dat er ook maar één filmmaker is die met een glibberig toestel dat om de haverklap uit je handen glijdt en een 12 megapixel camera heeft een serieuze bioscoopfilm gaat maken? Hou toch alsjeblieft op zeg. Wie denkt Apple wel niet dat wij zijn? Voor mij had het veel weg van het filmpje waarin Nokia enkele jaren geleden de videostabilisatie mode van de Pureview demonstreerde. Alleen was bij Apple de échte Hollywood camera niet in een reflectie van een voorbijrijdend busje te zien. Maar ik heb de Apple film ook nog niet heel gedetailleerd, op een groot scherm, bekeken. Dat kon ik niet opbrengen. Was te moe van alle enthousiast gerecyclede nieuwe innovaties. Tsja, dat is natuurlijk ook een beetje mijn eigen schuld. Na 25 jaar mobiele telefoons ‘verzamelen’ heb je alles wel zo ongeveer, al twee keer, de revue zien passeren.
