Deze week, op 3 april, was het precies 50 jaar geleden dat het eerste mobiele telefoongesprek gevoerd werd. Die eer kwam op naam van Motorola en diens uitvinder van het eerste ‘mobieltje’, Martin Cooper. Hij belde met een prototype van de Motorola DynaTac. Een toestel van bijna anderhalve kilo. Dat was dus in 1973, nog ver voordat mobiele telefoons ‘GSM’ of, nog veel later ‘smartphone’, genoemd werden. Kortom, de eerste mobiele telefoon heeft deze week Abraham gezien. En Martin? Die is inmiddels 94.
Toen ik dat bericht las, realiseerde ik mij niet veel later dat ik inmiddels ook al een dertiger ben. Dat wil zeggen, het is ruim dertig jaar geleden dat ik voor het eerst kennis maakt met een mobiele telefoon. Dat was, ondanks het feit dat inmiddels, we spreken over 1992, al ruim negentien jaar verstreken was sinds het eerste ‘belletje’ van Cooper, nog een stuk zwaarder dan die DynaTac.
Wij huurden toen, als dat nodig was, een Carvox 2453 (gemaakt door Nokia) bij PTT Telecom. Een mobiele telefoon van het kaliber ‘koelkast’. Die kon wel buiten de auto gebruikt worden, maar met een kilo of vijf kon je hem niet echt draagbaar noemen. Bovendien leverde een volle accu (95% van het gewicht) net genoeg stroom om een half uur bereikbaar te zijn en een minuut of tien te bellen.
Niet lang daarna introduceerde PTT Telecom de ‘Kermit’. Dat werd echter al snel de Greenhopper omdat de bedenkers van de Muppet’s zich bij PTT Telecom meldden met een auteursrecht claim. Met de Greenhopper kon je alleen bellen bij zogenaamde Greenpoints die onder andere geïnstalleerd werden bij tankstations, wegrestaurants en parkeerplaatsen. Dat was, voor die tijd, de goedkoopste manier om mobiel ‘bereikbaar’ te zijn.
De eerste echte draagbare telefoon, toen nog altijd op het ATF-3 netwerk, die ook echt in mijn binnenzak paste, kreeg ik eind 1993. Dat was er een van Mitsubishi. Wanneer ik daarmee in het openbaar belde, werd ik nogal eens vreemd aangekeken door mensen in mijn directe omgeving. Sterker nog, op een oudjaarsfeest, toen ik rond 03u00 een taxi wilde bestellen, werd de muziek zelfs uitgezet zodat ik rustig even kon telefoneren 😉
Net als bijna driekwart van alle Nederlanders die tussen midden jaren 90 en het eind van de jaren 00 een mobiele telefoon, inmiddels ook GSM, mobieltje of handy genoemd, kochten, kozen voor een Nokia. Tussen 1995 en 2008 heb ik, op een enkele uitzondering na, altijd wel een of twee Nokia’s gehad. Eerst omdat ik als hoofd ict verantwoordelijk was voor de inkoop, installatie en uitgifte van mobiele telefoons, en vanaf 2005 omdat ik als Mobile Cowboy door het leven ging.
In die periode wisselde ik vrijwel elke twee weken van mobiel en had ik er soms meer dan vijf (ik hou me nog in) tegelijk in mijn zak. Om te testen en reviewen uiteraard. Een kleine greep uit de Nokia’s waar ik mee gebeld heb (en ook de eerste mobiele internet stappen zette): 6110, 7110, 8110, 9110 Communicator, 7650, 6210, 6310, N90, N92, N81, N95 en de Lumia 800. Vooral van de 9110 Communicator heb ik heel wat plezier gehad, zowel zakelijk als privé. Het was mijn mobiele kantoor. Je kon er mee faxen, mailen en zelfs internetten.
Een ander iconisch toestel uit die periode was zeker de Sony Ericsson P800, gevolgd door de P900 en P910, ofwel mijn eerste touchscreen smartphones. Dee Sharp V902 zal ik ook nooit vergeten. Dat was de eerste mobiele telefoon met een ingebouwde 2 megapixel camera en voor mij ook de eerste kennismaking met ‘snel’ mobiel internet (toen nog UMTS).
Ik moet eerlijk bekennen dat ik, terugkijkend op 30 jaar mobiel bellen, de jaren 90 en 00 verreweg de leukste periode vond. Mobiele telefoons en merken hadden nog een eigen identiteit, uitstraling en design, Tegenwoordig is alles verworden tot een groot rechthoekig, zwart vlak (het scherm) met alleen wat subtiele verschillen aan de achterzijde (camerapositie en design).
