De wetten van Murphy heersen over Microsoft: alles wat mis kan gaan gaat mis. De pluspunten van de Xbox One worden genegeerd. Iedereen praat uitgebreid over de minpunten. De concurrent wordt heilig verklaard zonder dat ze ook iets extra’s hoeven te doen. De naam van de console veroorzaakt hondsdolheid onder de hardcore gamers. Als de naam alleen horen krijgen ze een rode waas rond de ogen, schuim op de lippen en bijtneigingen. Wat ging er mis?
Wie enkel naar de laatste E3-conferentie heeft gekeken vraagt zich dat waarschijnlijk af. De line-up voor de komende twaalf maanden ziet er geweldig uit. Microsoft presenteerde vijftien exclusieve titels voor de Xbox One – en slechts één Kinect-titel. De games zien er redelijk tot zelfs fantastisch uit. Killer Instinct mag dan van twijfelachtige aard zijn, Titanfall is fenomenaal en titels als Dead Rising 3 mogen er ook zijn. Dus waarom zo’n woede?
Lees dit webdocument voor een deel van het antwoord. De Xbox One heeft een systeem waar je geen game koopt maar een licentie. Je koopt weliswaar een disc, maar na installatie hoef je hem niet meer te gebruiken. Vervolgens krijg je wel een paar interessante opties. De games die je verzameld kan je op iedere Xbox One ter wereld spelen. Je hoeft enkel onder je eigen account in te loggen. Je bibliotheek kan je verder delen met 10 vrienden en familieleden. Of je overigens ook tegelijk dezelfde game kan spelen is onbekend.
De keerzijde van de medaille is dat offline spelen praktisch niet meer kan. Je Xbox One moet een keer per 24 uur een online controle doen, om zo piraterij en doorverkoop (daarover straks meer) aan banden te leggen. Ben je aangesloten op een andere Xbox, dan volgt er ieder uur een check. Dit laatste klinkt erger dan het is. Als je via een andere console wil inloggen, zal je sowieso een internetverbinding nodig hebben. Toch zal er ergens er bij mensen al iets beginnen te kriebelen.
Tweedehands
Het heeft ook gevolgen over de tweedehandse games. Een game verkopen aan een vriend kan via het giftsysteem. De koper moet wel dertig dagen in je friendlist zitten en de betaling regel je onderling. Wil je het spel via een winkel verpatsen dan moet je ‘een geselecteerde retailer’ (Winkelketens?) vinden. Je geeft de disc af, deze registreert de bediende online en vervolgens wordt de game op je console gedeactiveerd. De eerste geïnteresseerde kan hem dan tweedehands aanschaffen. Inruilen zou ook heel goed op deze manier kunnen gaan.
Misschien dat je nu kwaad begint te worden. Je bent niet de enige. Gamers vinden dat hun rechten als consument worden aangetast. Publishers zijn waarschijnlijk ook gepikeerd want 1: Ze wisten van niets. 2: Microsoft heeft deze hete aardappel naar hén doorgeschoven. De uitgevers mogen bepalen of en hoe games mogen worden doorverkocht. De meesten hebben nog geen idee wat ze hiermee gaan doen. Het zou heel goed kunnen dat het hele systeem daardoor niet eens doorgaat.
Is Microsoft waanzinnig geworden? Nee. Het bedrijf ziet de ontwikkelingen op internetgebruik en online services in games. 39% van de wereld heeft een internetverbinding – 9% meer dan drie jaar geleden. Games zijn tegenwoordig meer on- dan offline. De Amerikaanse gigant heeft ook het succes van Steam opgemerkt. Valve beheert al jaren een succesvolle webwinkel met gamelicenties. Tenslotte weet de consolemaker hoe belangrijk het is om goede exclusives te hebben. Met het beperken van doorverkoop maak je vrienden onder uitgevers, verwachten ze.
Verkooptips
Microsoft ziet inderdaad de toekomst. Het vergat alleen de rest van de wereld dat voortijdig te vertellen. Als publishers hier eerder van hadden geweten, dan had de gigant wat praktische bezwaren gehoord. Houden de servers al dat dataverkeer wel? Wat als de ene publisher tweedehandse games wel toelaat en de ander niet? Waarom zadelen jullie er ONS mee op? Ook hadden ze wat verkooptips kunnen geven. Bijvoorbeeld: douw je klant (lees ook: de uitgever) geen ongewenste zaken door de strot.
Helaas heeft Microsoft de afgelopen jaren teveel zelfvertrouwen gekregen. Ze zijn zo overtuigd van hun visie en hun product dat ze vergeten hun klanten erbij te betrekken. Dit gebeurt niet alleen bij de Xbox One. Het nieuwe besturingssysteem Windows 8 had bijvoorbeeld geen start-knop. Niet nodig, dacht de softwarebranch. Daar dachten de klanten anders over. De geliefde knop keert weer terug bij versie 8.1. De irritaties bij uitgevers, developers en klanten lopen hierdoor hoog op. Gevolg: het is continu brandjes blussen bij de multinational.
Maakt dit Sony nu al de gedoodverfde winnaar? Nee. Microsoft heeft voldoende kapitaal, interessante titels en vechtlust om een lang gevecht vol te houden. Belangrijker: ze hebben visie. De Xbox bracht ons breedband, de 360 achievements. Ze hebben hun ideeën altijd goed weten te implementeren – en dat geeft ze een voorsprong. Maar ze moeten persoonlijker, duidelijker en nederiger geworden in hun communicatie. Betrek de klant. Luister, doe wat ze zeggen en bedank ze. Kijk naar Sony. Zo krijg je ook hele mooie exclusives – en voorkom je fouten.
