De originele Donkey Kong Country was niet mijn game: ik heb hem wel degelijk op mijn Super Nintendo gespeeld maar in mijn beleving kon de game toentertijd niet tippen aan de briljantie van Super Mario World. Ja, het zag er cool uit, ja, het speelde lekker, maar ik miste iets. Nu ik Donkey Kong Country Returns achter de kiezen heb vraag ik me af wat dat dan geweest is, want ik zie het gat niet meer.
Donkey Kong Country Returns is net zoals de originele serie uit de jaren ’90 een platformer pur sang; een herinterpretatie zoals New Super Mario Bros dat ook was voor de oude Mario, hermaakt door Retro Studios, die eerder voor de Metroid Prime-reeks tekenden. De game ziet er nu uit zoals je je de oude herinnert (die zijn niet mooi oud geworden, trouwens) en -een aantal aanpassingen daargelaten- ongeveer zo speelt. Alle elementen die de serie zo’n succes maakte zijn voorzien: Apen, bananen, ontploffende tonnen en mijnkarretjes. En natuurlijk die vier oh zo belangrijke letters: K-O-N-G.
The Good
De realisatie van Donkey en Diddy op de Wii is fantastisch: niet alleen is het sfeertje precies goed neergezet, alles is ook gewoon mooi en niet alleen “voor de Wii”. Waar mogelijk wordt gespeeld met schaal, soms voor effect maar meestal om je te laten zien wat nodig is voor het komende stuk actie. Dat houdt de game altijd fris, al krijg je niet veel kans om verveeld te raken.
Retro Studios heeft de aap in Donkey en Diddy omarmd en dus zijn de levels -meer dan in de oude games, al kan dat mijn falende geheugen zijn- heel verticaal en wordt er telkens weer een nieuw idee uit de kast getrokken. Daarnaast zijn er twee niveaus binnen elk level: het simpelweg doorkomen van een level aan de ene kant en het vinden van alle verborgen schatten daarin aan de andere kant, waar de echte beproeving zit. Daar komt ook Diddy’s nieuwe mogelijkheid (als je hem op je rug hebt) om in de lucht te blijven zweven van pas, al moet je die truc in de latere levels sowieso beheersen als je ergens wilt komen.
Nu we het daar toch over hebben: het is erg fijn dat De game de Super Guide functie heeft, die je door moeilijke stukken heen kan trekken. Want ondanks dat je nu voor een level begint ả la Mario Bros. items kunt gebruiken (met dank aan oudgediende Cranky) die enigszins helpen zul je zelfs als gepokte en gemazelde platformfanaat geneigd zijn om kortsondig vals te spelen. Doe het ook gewoon, want er zitten een hoop levels in die het allemaal verdienen om gezien te worden, maar het doet toch pijn als je je toevlucht moet nemen tot de Super Guide, zeker als je door gerommel met de controller af bent gegaan.
The Bad
Bijna het enige maar ook direct grote probleem dat Donkey Kong Country Returns heeft (naast de tweespelermodus die niet kan tippen aan de Mario’s van deze wereld) is dat één van de belangrijkste moves in het spel (de rol) gedaan moet worden door de Wiimote te schudden. Dat is al geen goed idee, maar het is nog erger dat we niet van dat idee mogen afwijken. Het ontbreken van opties voor de classic controller is schandalig en een flinke min, want het is niets meer dan een manier om de game dan toch maar de Wiimote te laten gebruiken waar het eigenlijk niet nodig is.
Het helpt een beetje om de Nunchuck erbij te nemen, maar niet genoeg. Waarom ons de optie om met een echte controller te spelen is ontnomen? Vermoedelijk druk van Nintendo, die graag willen benadrukken dat er bewogen wordt met de Wii, goedschiks of -in dit geval- kwaadschiks. Bij een game die al zo veel van je vraagt als speler is elke keer dat je misrammelt en af gaat er ééntje te veel. Ik zal het nog een keer zeggen: denk niet dat dit kinderachtig is om uit te spelen, het is al moeilijk genoeg om gewoon door het grote aantal levels heen te komen, en dan wil ik nog zwijgen van de modus die je vrijspeelt als je alle KONG-letters vindt en de tempels weet uit te spelen.
The Ugly
Als je een lage tolerantie hebt voor afgaan dan is het misschien verstandig om het koordje van je Wiimote te allen tijde om te laten, anders zou je er nog wel eens eentje kunnen verliezen aan een boos moment. De Donkey Kong games waren al niet de gemakkelijkste, maar deze is (zeker in je eentje) soms echt gemeen. Niet op de “oneerlijk @#*spel!”-manier (al zul je dat soms toch roepen) maar wel zo dat je echt aan je kunde gaat twijfelen.
Conclusie
Stel: je speelt graag goede games en hebt meerdere consoles. Je Wii staat te stoffen en je zoekt iets dat op geen enkele console te krijgen is, iets dat even een break is van alle 3D geweld. Dan ben je het aan jezelf verplicht deze game te spelen, want Donkey Kong Country Returns mag dan wel geen prijzen winnen als meest indrukwekkende game van het jaar, maar dat heeft er meer mee te maken dat 2D (OK, 2,5D als je wilt zaniken) niet meer als indrukwekkend wordt ervaren dan dat het iets te maken heeft met de kwaliteit van het gebodene, want dat is van de aller-aller-bovenste plank voor fans van platformers. En ben nou eerlijk: dat zijn we toch eigenlijk allemaal?
Donkey Kong Country, ontwikkeld door Retro Studios voor de Wii en uitgebracht door Nintendo op 3 december 2010
