Er wordt al heel veel gepland voor de maan: we hebben er al meer dan 50 jaar geen voet gezet, maar we hebben al een heleboel plannen voor wat we er allemaal gaan neerzetten: een maanauto, een mini-kernreactor en er komen zelfs robothonden aan te pas. Die robothonden zijn bedoeld om de Sint Bernards van de maan te worden: de redders dus.
Sint Bernards staan bekend als honden die in de bergen dan koud geworden mensen redden met een vaatje brandewijn of rum. Dat klopt echter niet helemaal. Het klopt dat de honden werden ingezet als reddingshond, maar dat van die alcohol zou een fabeltje zijn (alcohol maakt je uiteindelijk juist kouder, dus het zou averechts werken). De dieren werden door de augstijner monniken gefokt en op de Grote Sint-Bernhardpas ingezet als reddingshond. Barry is de bekendste: die zou 40 mensen het leven hebben gered. Het zou dus best tof zijn als een van die robothonden de naam Barry kreeg.
Want er wordt nu dus onderzoek gedaan in opdracht van NASA om robots op vier pootjes te leren wandelen op de krater-achtige omgeving van de maan. Diverse universiteiten testen daar een robothond door Spirit heet (helaas, geen Barry) en dat doen ze ook echt in de bergen, namelijk de bergen van Oregon. Dat doen ze al sinds 2023 om de robot te leren om te gaan met uitdagend terrein. Het moet goed de balans houden en zich op tijd kunnen corrigeren als het misgaat. Immers voel je bijvoorbeeld in de sneeuw de grond onder je voeten bewegen en dat is een veel grotere uitdaging dan bijvoorbeeld gewoon op de stoep in ons platte Nederland wandelen.
In het TRUSS-project (Temporarily, Robots Unite to Surmount Sandy Entrapments, Then Separate), zoals de de hoofdonderzoeker van USC Viterbi het noemt, is nu 2 miljard dollar toegezegd om een goede reddinghond te maken. Die moet uiteraard niet alleen goed kunnen stappen en helpen: het moet van materiaal gemaakt zijn dat is bestand tegen het grille weer op de maan, dat soms 120 graden boven nul is en soms 170 graden onder nul.
Echter gaat het niet om het individu: “Ze zouden kunnen voelen hoe de bodemgesteldheid is en die informatie vervolgens met elkaar uitwisselen en gezamenlijk een kaart vormen met een inschatting van het voortbewegingsrisico. Het team van robots kan dan deze kaart met bewegingsrisico’s gebruiken als informatie voor hun planeetverkenningen: ‘Er is een extreem zachte zandvlakte die een hoog risico vormt voor rovers op wielen. Kom hierheen, dit is misschien een veiliger gebied’,” stelt hoofdonderzoeker Qian. Samenwerkende robothonden dus, op de maan. Het is minder ver weg dan we zouden denken.
