Nadat de Volkskrant langs ging bij een heel aantal iPad-scholen (sorry, Steve Jobs-onderwijs) bleek dat meer dan de helft van de scholen die het onderwijs hebben ingevoerd of er sterk aan dachten om dit te doen zich bedacht hebben. Ze zullen geen gebruik meer maken van het systeem dat door Maurice de Hond in het leven is geroepen.
Het zou de toekomst zijn: O4NT (onderwijs voor een nieuwe tijd) zou het helemaal moeten worden, maar de scholen waren niet blij met de onderwijsmethode, om nog maar te zwijgen van de hoge kosten. Elke school betaalt per maand 9 euro per kind, voor een gemiddelde school 20.000 euro per jaar.
Het lijkt er volgens de verhalen sterk op dat de Hond zich een Steve Jobs waant, die wel weet hoe het moet en het falen van de methode voornamelijk toe lijkt te schrijven aan scholen die niet ‘all in’ zijn gegaan op de methode.
Van de vijf mensen die samen het concept bedachten is niemand meer over, behalve de Hond zelf. de rest is met een verschil van inzicht, zoals dat heet, vertrokken. Twee daarvan hebben volgens de Volkskrant hun vertrek direct in verband gebracht met de vercommercialisering van hun gedachtegoed.
Ondanks de tegenvallers in Nederland is de Hond van plan internationaal de methode weg te gaan zetten. Volgens hem is er veel interesse en zou hij in 2019 winstgevend moeten kunnen worden met het bedrijf achter de methode, sCoolsuite.
Of dat echter gaat lukken is nog maar de vraag. Toen de iPad-school in 2013 langskwam leek het een gouden idee, maar uiteindelijk is een leermethode niet per sé afhankelijk van technologie. Als de natuurlijke nieuwsgierigheid van kinderen weet aan te wakkeren op de basisschool maakt het niet uit op welk platform dat gebeurt.
De persoonsgerichte aanpak voor het onderwijs die de Steve Jobs-scholen zouden moeten leveren is volgens veel van de afhakende scholen toch niet zo persoonlijk gebleken. Het kwam er vooral op neer dat leerlingen zich inschreven voor ‘workshops’ die dan op bepaalde niveaus werden gegeven, waardoor leraren steeds wisselende groepen voor zich kregen en uiteindelijk – bij de scholen waar het niet liep – ook de toetsresultaten gewoon niet goed waren.
Het ziet er dus niet zo zonnig uit voor dit type onderwijs, al is er een ding zeker als het gaat om deze sector: niks moeilijker dan de jeugd voorbereiden op een toekomst waarvan we zelf nauwelijks kunnen weten hoe die er uit gaat zien.
[Afbeeldingen © Mnstudio – Fotolia]
